Dat Italianen kunnen schrijven hebben ze al ruimschoots bewezen. Denk aan auteurs als Paulo Giordano, Paulo Cognetti, Dante Alighieri, Sandro Veronesi en Enrico Galiano. Deze schrijvers hebben een bepaalde dromerige manier van schrijven met veel details en emotie. Ditzelfde geldt voor De tranenmaker van Erin Doom, een rechtenstudent, die haar carriere begon met het schrijven van korte verhalen op Wattpad.
‘Binnen de muren van Grave, het weeshuis waar Nica opgroeide, werden altijd al verhalen verteld bij het kaarslicht. De bekendste was die van de tranenmaker, een mysterieus figuur met ogen zo helder als glas, en de veroorzaker van alle angsten die mensen voelen.
Op haar zeventiende lijkt het moment gekomen om de verhalen uit haar kindertijd achter zich te laten. Nica’s droom wordt werkelijkheid wanneer Mr. en Mrs. Milligan haar adopteren. Maar ze is niet de enige. Rigel, een rusteloze, mysterieuze wees, wordt ook uit Grave weggehaald. En hij is de laatste persoon die Nica als adoptiebroer zou wensen. Rigel is intelligent, speelt betoverend piano en is onvoorstelbaar knap, maar heeft een donkere, onaangename kant.
Hoewel Nica en Rigel een verleden delen vol verdriet en gebrek aan liefde, is het onmogelijk om samen te wonen. Vooral als de legende hen achtervolgt en de tranenmaker echt lijkt te bestaan. Maar Nica heeft er alles voor over om haar droom te beschermen, en alleen als ze haar angsten onder ogen komt zal ze haar vleugels kunnen uitslaan, zoals de vlinder waarnaar ze vernoemd is.’
Alhoewel de omslag van De tranenmaker fantasieachtig aandoet, is het niet geheel duidelijk onder welk genre dit boek daadwerkelijk valt. Erin Doom geeft De tranenmaker iets dromerigs, maar het bevat ook een flinke dosis darkromance, heftige thematiek als misbruik en vooral grootste beschrijvingen van heftige emoties. De tranenmaker draait om de wezen Nica en Rigel, die beiden flink beschadigd zijn door het verleden. Waarbij Nica omringt lijkt door licht en het beste in mensen en dieren probeert te zien, is Rigel juist het tegenovergestelde. Hij lijkt bijna een verpersoonlijking van de duisternis. En omdat tegenpolen elkaar aantrekken, zijn Nica en Rigel door hun gezamenlijke verleden onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het is bijzonder hoe beschreven wordt dat een zachte en een juist harde vernietigende persoonlijk op een of andere wijze samen kunnen gaan. Hierin zit ook een vleugje dark romance, doordat Rigel bij tijd en wijlen agressief en gewelddadig kan zijn, tot op het dominante af.
Wat voor Italiaanse boeken wel kenmerkend is, is de nadruk op de omschrijving van gevoelens. Daardoor leest De tranenmaker absoluut niet snel en draaien grote delen van het boek om de aantrekkingskracht en gevoelens van afstoting die er tussen Nica en Rigel plaatsvinden. Maar juist deze wisselwerking en uitwisseling van gevoelens tussen deze twee kwetsbare mensen, maakt dat De tranenmaker juist zo dromerig en emotioneel wegleest. Je krijgt als lezer veel mee van het verleden van de twee hoofdpersonages, waarbij ze elk hun eigen manieren hebben om hier overheen te komen. Maar juist deze tegenstelling maakt dat er in De tranenmaker ook een mooie en spitse dialogen tussen deze twee te vinden zijn. Er is hierbij ook duidelijk sprake van groei in de persoonlijkheid, vooral bij Nica. Rigel lijkt soms een beetje te blijven hangen in bepaalde reacties, maar dit draagt nog extra bij aan zijn duistere en mysterieuze voorkomen. Ten slotte wordt de legende van de tranenmaker als het ware door het verhaal heen gewoven, waardoor het gehele boek een soort sprookjesachtige en mysterieus element wordt meegegeven.
Beoordeling: 9/10
De tranenmaker betekent het debuut voor Erin Doom, dat een pseudoniem is voor een Italiaanse rechtenstudent. Dit boek is een enorm succes en inmiddels zijn de filmrechten verkocht. Haar boek is in het Nederlands vertaald door AW Bruna Uitgevers.
