Het is wel duidelijk dat auteur Emilia Hart affiniteit heeft met het schrijven over sterke vrouwen in combinatie met een vorm van magie. Eerder verscheen uit haar pen namelijk De Weyward vrouwen, dat draaide om magie en heksenvervolgingen. In haar nieuwste boek, die deze week in Nederlandse vertaling verschijnt bij uitgeverij Mozaiek verscheen, draait het evengoed om magie, maar staat een heel ander mythisch wezen centraal: De sirene, oftewel de zeemeermin.
‘In De sirenen van Emilia Hart kruisen heden en verleden elkaar door de mysterieuze magie van de zee.
2019. Lucy wordt midden in de nacht wakker in de kamer van haar ex-geliefde met haar handen om zijn keel. Ontzet vlucht ze naar het huis van haar zus aan de kust van New South Wales in de hoop dat Jess haar levensechte dromen die aan de aanval voorafgingen kan verklaren. Maar haar zus wordt vermist. Terwijl Lucy op haar wacht ontdekt ze vreemde geruchten over het stadje: er zijn mannen vermist, een baby is achtergelaten en in de golven klinkt het gefluister van vrouwenstemmen.
1800. Mary en Eliza worden vanuit Ierland gedwongen verscheept naar Australië. Terwijl het schip hen steeds verder wegvoert van alles wat ze kennen ervaren ze op zee onverklaarbare veranderingen in hun lichaam.’
Alhoewel De sirenen omschreven wordt als een historisch roman, is dit niet helemaal het geval. Het verhaal draait om Lucy, die in de huidige tijd leeft en iets heel bizars meemaakt. De verhalen over Lucy (en Jess) worden afgewisseld door het verhaal van twee zussen, die rond 1800 leefden. Er vindt dus een wisseling plaats tussen heden en verleden, maar het grootste deel van het boek speelt zich af in het heden. Emilia Hart gebruikt hiervoor hele actuele thematiek met gevoelens van onverklaarbaarheid en mysterieus om de lezer gelijk vanaf het begin het verhaal in te trekken. Doordat verschillende delen van De Sirenen zich afspeelt in en om een school, krijgt het verhaal ook een duister academisch tintje mee. Er ontstaat een zoektocht vanuit Lucy naar wat er nu eigenlijk is gebeurd en opent zich als het ware een stortvloed van herinneringen uit het verleden. Als lezer voel je je dan ook geroepen om op zoek te gaan naar verklaringen. Maar vernuftig als Emilia Hart is worden de puzzelstukjes mondjesmaat gegeven waardoor de lezer op diverse momenten in het boek verrast wordt en op het eind van het boek pas echt weet wat er precies gebeurd is.
Ook in De Sirenen is er weer een grote rol weggelegd voor de kracht van de vrouw. Vooral in relatie tot mannen in machtsposities, die de neiging hebben niet zorgvuldig met vrouwen om te gaan. En juist in combinatie met mythen en legenden over zeemeerminnen levert dit hele mooie verhaallijnen op. En dan niet de Disney variant, maar meer van een duister mannenlokkende soort… Emilia Hart vertelt het verhaal op zo’n manier dat vreemde elementen goed uitgewerkt worden en zich transformeren tot iets geloofwaardigs. Het gevoel dat wanneer je bij een grot staat, er zo een Sirene voor je voeten in het water zal verschijnen. De auteur weet in De Sirenen lezers op verschillende manieren informatie te laten vergaren. Natuurlijk door sprongen tussen het verleden en het heden, maar ook door middel van herinneringen, dagboekfragmenten en artikelen uit kranten. Zo voelt het voor de lezer alsof ze een spannend dossier aan het doorspitten zijn, waarbij het antwoord op alle vragen aan het eind reikhalzend op ze ligt te wachten. En het epiloog van het boek is hierin misschien nog wel het meest verrassende element…
In De Sirenen heeft Emilia Hart zichzelf weten te overtreffen. De combinatie van actuele thema’s, mythologie, verrassende plotwendingen en sterke vrouwelijke personages is simpelweg onweerstaanbaar.
Beoordeling: 9/10
Bovenstaande recensie maakt onderdeel uit van een blogtour, georganiseerd door uitgever Mozaïek. De Sirenen verscheen op 27 maart bij deze uitgeverij. Al eerder vertaalden ze De Weyward vrouwen van Emilia Hart.
