Anthony McCarten is zeker geen onbekende naam in de filmwereld en bekend van grote films zoals The theory of everything (2014), Darkest Hour (2017) en Bohemian Rhapsody (2019). Inmiddels heeft hij zich ook gewijd aan het schrijven van verhalen, fictie en non-fictie. Going Zero is zijn tiende boek en is in het Nederlands vertaald door Xander Uitgevers onder Deadline.
‘In Deadline van scenarist Anthony McCarten krijgen tien kandidaten een uitdaging met een torenhoge inzet: ze krijgen op een afgesproken tijdstip twee uur de tijd om van de aardbodem te verdwijnen. Als het ze lukt om dertig dagen uit handen van de geavanceerde opsporingsteams te blijven, winnen ze drie miljoen dollar.
Cy Baxter is een techgenie, die samen met de CIA de ultieme spionagesoftware heeft gecreëerd, waarmee iedereen overal ter wereld opgespoord kan worden. Dit is zijn ultieme kans om te bewijzen dat hij iets unieks heeft gemaakt – en om steenrijk te worden.
Kaitlin is een bescheiden bibliothecaris en een van de kandidaten. Ze lijkt geen partij voor Cy en zijn teams, maar overtreft alle verwachtingen met haar effectieve tactieken om uit beeld te blijven. Maar voor hoelang? Want haar redenen om mee te doen zijn persoonlijker dan iemand ooit had kunnen bedenken…’
Wie de serie Hunted op NPO weleens heeft gezien, zal erg kunnen genieten van de thriller Deadline. Dit boek heeft namelijk hetzelfde idee, als waar Hunted op gebaseerd is: een groep personen die uit de handen moet blijven van de overheid. In Hunted vallen we al van de ene verbazing in de andere door hoe weinig privacy we eigenlijk hebben en hoe ver de overheid hierin mag gaan. Anthony McCarten in Deadline gaat hierin nog een paar stappen verder. Afluisteren via de televisie en het bewaren van flink wat persoonlijke gegevens voor nog onbekende doeleinden. En in een wereld waar privacy ogenschijnlijk zo belangrijk is, is dit concept voor de burger juist minimaal. Deadline voelt hierin ook als een soort vinger die wijst naar het feit, dat alles wat we doen vastgelegd wordt, onze gewoonten en zelfs onze manier van lopen waaruit weer voorspellingen worden gedaan. Anthony McCarten laat hierin zien dat privacy maar een illusie is.
De informatie en de verschillende personages worden door de auteur in Deadline mooi overdacht aan de lezer aangeboden. Hoe belangrijker een personage is voor het verhaal, hoe meer je als lezer over hem of haar te weten komt. De spanning in het boek wordt voor het belangrijkste deel veroorzaakt door dat gevoel van achtervolging, wat een serie als Hunted ook zo spannend maakt. Extra mooi hierbij is dat Anthony McCarten hierin niet de bekende weg volgt. Deadline bevat namelijk een paar mooie plotwendingen wat het verhaal tot op het eind heel interessant houdt. Ook de verschillende personages en hun onvoorspelbaarheid dragen bij aan de spanning in en de smeuigheid van het verhaal. Niets is zo interessant voor een boek als dat personage dat op figuurlijke wijze naar een schaakbord loopt en alle stukken van het bord afmaait. Waardoor de kaarten als het ware opnieuw moeten worden geschut. Zonder afbreuk te doen aan de eerder gegeven informatie.
Deadline is hiermee een boeiende en onverwachte thriller geworden, die je vele uurtjes leesplezier zullen bezorgen. Het constante gevoel van achtervolging, onverwachte plotwendingen en bijzondere personages die niet zijn wat ze in eerste instantie lijken, laten de lezer op het puntje van zijn stoel zitten.
Beoordeling: 9/10
Naast als scenarist voor diverse films heeft Anthony McCarten inmiddels ook diverse boeken, fictie en non-fictie, op zijn naam staan. Deadline, in het Engels Going zero, is inmiddels het tiende werk dat het levenslicht ziet. Deadline is in het Nederlands verschenen bij Xander Uitgevers.
