Corina Bomann is natuurlijk bekend van haar losstaande romans, maar sinds begin 2018 richt deze auteur zich ook op het schrijven van trilogieën, waarvan de vrouwen van Leeuwenhof, de eerste is. Deze verscheen in 2020 in Nederlandse vertaling. In deze serie richtte Corina Bomann zich in elk boek op een andere vrouw, die genetisch gerelateerd aan elkaar zijn. In de boeken van De kleuren van schoonheid slaat de schrijfster een iets andere weg in. Sophia’s hoop en de daaropvolgende delen draaien allemaal om de zelfstandige en moedige vrouw Sophia Krohn.
‘Berlijn, 1926. Het leven van de twintigjarige Sophia Krohn bevindt zich op een dieptepunt. Haar eerste liefde eindigde in een schandaal, haar vader heeft in zijn woede gezegd dat ze hem niet meer onder ogen mag komen en ze kan het zich niet veroorloven om verder te studeren.
Gedesillusioneerd en met haar dromen in puin vlucht Sophia naar Parijs. Daar krijgt ze tegen al haar verwachtingen in een baan bij een groot cosmetica-imperium. Maar met succes komen ook persoonlijke offers: haar baas eist van haar dat ze tien jaar lang ongetrouwd blijft, en dat terwijl Sophia net weer een beetje hoop begon te koesteren dat de liefde haar niet nogmaals voorbij zou gaan.’
Sophia Krohn leert de lezer kennen in de bloei van haar leven, wanneer ze al studerende een ongebruikelijke positie heeft voor een vrouw in die tijd. En juist deze uniekheid en Sophia’s vechtlust en hoop maakt dat je als lezer niets anders dan haar in je hart wilt sluiten. Op haar jonge leeftijd maakt Sophia niet altijd de meest handige keuzes, wat haar in haar verdere levensloop sterk beïnvloedt. Wat hier als boodschap erg sterk naar voren komt, is dat je vooral moet blijven hopen, dromen en vechten, ondanks dat je wellicht in de meest zwarte periode van je leven bevindt. Sophia weet door haar eigenwijze en hoopvolle instelling, ook diverse kleurrijke vrienden en kennissen om haar heen te verzamelen. Bijvoorbeeld een levenswijze prostitué of een onverwachte bondgenoot binnen haar werkend leven. Alhoewel de lezer het verhaal beleeft door de ogen van Sophia, wordt er door Corina Bomann ook genoeg aandacht besteedt aan de bijpersonages, waardoor het verhaal en de onderlinge persoonlijke relaties in Sophia’s hoop echt tot leven komt.
Hierdoor leest Sophia’s hoop als een trein en kan het boek gemakkelijk worden opgepakt na een leespauze. De beeldende en toegankelijke schrijfstijl van Corina Bomann trekt de lezer steeds heel gemakkelijk het verhaal in. Wat Sophia’s hoop daarnaast ook heel interessant maakt, is dat Corina Bomann verschillende grote steden en belangrijke historische elementen in het boek verwerkt. Het verhaal speelt zich natuurlijk zo’n 100 jaar geleden af, waar bijvoorbeeld de verhouding tussen man en vrouw anders is dan nu en de Verenigde Staten nog kampte met een alcoholverbod. Juist deze elementen zeggen iets over de tijd waarin het verhaal zich afspeelt. Maar sommige zaken zouden ook zo nog in deze tijd kunnen spelen en dat maakt dat Sophia’s hoop, ondanks zijn historische elementen, ergens ook eigentijds aanvoelt. Ten slotte bevat het boek diverse onverwachte plotwendingen, waardoor de lezer nieuwsgierig blijft naar het verloop van Sophia’s leven. Sophia’s hoop eindigt duidelijk met een cliffhanger, die smaakt naar meer!
Sophia’s hoop is een historisch roman, die door het sterke en hoopvolle hoofdpersonage en de toegankelijke schrijfstijl van Corina Bomann, verrassend toegankelijk aanvoelt. De historische elementen, diverse wereldsteden en kleurrijke bijpersonages, maken het verhaal helemaal af.
Beoordeling: 9/10
Corina Bomann heeft verschillende losse romans op haar naam staan en wordt moeiteloos vergeleken met de schrijfstijl van Lucinda Riley. Inmiddels schrijft ze haar tweede trilogie, waarvan Sophia’s hoop het eerste deel is. In oktober 2021 verschijnt het vervolgdeel, dat Sophia’s wens zal gaan heten. Al het in het Nederlands vertaalde werk van Corina Bomann verscheen bij uitgever Boekerij.
