Emily Henry is natuurlijk onder ander bekend van het boek Beach read, wat in het Nederlands eerst verscheen onder de titel Stranddagboek en later onder Toen winter zomer werd. Haar boeken kenmerken zich door feelgood, liefde voor boeken en schrijven, toegankelijke karakters en een langzame opbouw van gevoelens. Inmiddels is ook People we meet on vacation in het Nederlands verschenen bij The House of Books.
‘Twee beste vrienden. Tien zomervakanties. Een laatste kans om verliefd te worden.
Poppy en Alex. Alex en Poppy. Ze hebben niets gemeen. Zij is impulsief. Hij is bedachtzaam. Zij heeft een onverzadigbare reislust. Hij blijft liever thuis met een boek. En toch zijn ze de allerbeste vrienden. Het grootste deel van het jaar wonen ze ver uit elkaar – zij in New York en hij in hun geboortedorpje – maar elke zomer gaan ze samen op vakantie. Tot het één zomer helemaal misloopt en ze elkaar niet meer spreken…
Nu zit Poppy in een sleur. Als iemand vraagt wanneer ze voor het laatst echt gelukkig was, antwoordt ze zonder twijfel dat het die noodlottige, laatste zomer met Alex was. En dus besluit ze haar beste vriend te overtuigen om nog één keer samen op vakantie te gaan en alles bij te leggen. Wat zou er mis kunnen gaan?’
Emily Henry heeft voor People we meet on vacation gekozen voor een vertelling dat zich gedeeltelijk in het heden en gedeeltelijk in het verleden afspeelt. Aan de ene kant betekent dit voor de lezer dat er even uitgevonden moet worden hoe het verhaal loopt. Wel geeft de afwisseling tussen nu en toen een heel mooi beeld van de loop van de vriendschap tussen Poppy en Alex. Vanaf hun ontmoeting totdat ze meerdere keren met elkaar op vakantie gaan en elk hun liefdesrelaties krijgen. Juist deze trage opbouw en introductie van bepaalde gevoelens maakt dat de lezer nog extra gaat hopen op een bepaalde afloop. Het verhaal wordt hierbij vooral beleefd door de ogen van Poppy. Dit betekent dat de lezer vooral haar gevoelens beleefd en de gedachten van Alex vooral beleefd door Poppy’s ervaringen of in de manier waarop hij zich naar Poppy gedraagt. Ergens is het wel jammer dat de lezer niet even in het hoofd van Alex kan meekijken.
Emily Henry schrijft ook weer in People we meet on vacation over heel herkenbare personages. Mensen die zich rusteloos voelen, weinig geld hebben of de perfecte baan hebben en ergens nog steeds zoekende zijn. En juist de tegenstellingen van de twee hoofdpersonages zijn hierin intrigerend. Poppy is juist heel impulsief en kleurrijk, terwijl Alex juist wat terughoudender en bijna smetvreesachtig is. Emily Henry weet in haar verhaal ook een aantal vragen te verwerken waar je als lezer toch over nadenkt: Wil je die alles verpletterende liefde die ogenschijnlijk voor geen meter bij je past? Of juist toch die veilige keuze, diegene die op je lijkt, maar toch niet die alles verscheurende liefde bij je oproept. Juist zulk soort vragen zijn herkenbaar en maakt dat de verhaallijn, maar ook de personages dicht bij de lezer komen te staan. En dit levert een verhaal op dat fijne gevoelens opwekt en zachtjes smeult tot een climax. Aanrader voor liefhebbers van de welbekende friends-to-lovers trope.
Emily Henry heeft met People we meet on vacation een herkenbaar en fijn verhaal geschreven wat knappert als een haardvuur die steeds harder gaat branden…
Beoordeling: 9/10
Emily Henry heeft al diverse bestsellers op haar naam staan. Twee van haar boeken zijn inmiddels in het Nederlands vertaald door The House of Books. Toen winter zomer werd en het meest recente boek People we meet on vacation.
