Veel mensen kennen de ervaring van een hoogst irritant familielid, die je wel achter het behang zou willen plakken. Minder, maar eigenlijk nog teveel mensen kennen de ervaring van een familielid die ze verwaarloosd heeft of iets anders ergs heeft aangedaan. Misschien is het weleens in je opgekomen, al dan niet voor de grap, om dit familielid naar een andere wereld te helpen. Vaak geven mensen niet toe aan deze behoefte, maar Grace Bernard in Hoe vermoord ik mijn familie? dus wel…
‘Wanneer Grace Bernard ontdekt dat haar afwezige miljonairsvader de smeekbeden van haar stervende moeder heeft afgewezen, zweert ze wraak door elk lid van zijn familie te vermoorden.
Ik heb meerdere mensen vermoord (sommige op gruwelijke wijze, andere heel koelbloedig) en toch zit ik nu in de gevangenis voor een moord die ik níét heb gepleegd. Als ik bedenk wat ik écht heb gedaan, vind ik het stiekem jammer dat niemand ooit zal weten wat voor complexe klussen het waren. Ik hoop er natuurlijk ongestraft mee weg te komen, maar ik stel me graag voor dat iemand ooit, als ik er allang niet meer ben, een oude kluis opent en deze bekentenis vindt. Mensen zouden van hun stoel vallen. Er is per slot van rekening vrijwel niemand ter wereld die kan begrijpen hoe iemand van achtentwintig doodleuk zes familieleden kan hebben vermoord, om vervolgens, zonder ook maar een greintje spijt, vrolijk verder te gaan met haar leven.’
Grace Bernard heeft zeker geen gemakkelijk leven gehad. Vooral haar moeder heeft te leiden onder de keuzes van Bella’s vader. Naïef wellicht, maar ook simpelweg het gedrag van een nare vent. Bella Mackie schrijft uitgebreid over het leven en de ervaringen van deze jonge vrouw en wat haar aanheeft gezet tot de moorden. Juist hierdoor (en wellicht door nare ervaringen met je eigen (stief)familie) is het wellicht heel goed voor te stellen, hoe het bij Grace zo ver heeft kunnen komen. Het verhaal wordt grotendeels verteld door de ogen van Grace, waarbij gekozen is voor een soort dagboekvorm. Alsof Grace haar levensverhaal opschrijft in de gevangenis. Mooi hierbij is dat de lezer volledig mee kan gaan in de gedachten en overwegingen van Grace. Soms heel impulsief, maar vaak ook angstaanjagend goed doordacht. En dit alles met een flinke dosis zwarte humor, waardoor Grace een driedimensioneel persoon wordt. Het is, naarmate Hoe vermoord ik mijn familie? steeds lastiger om Grace te zien als een slecht personage.
Er komen verschillende personages voor in het boek en Bella Mackie laat de lezers duidelijk zien welke emoties Grace ervaart bij deze mensen. Een personage is heel intrigerend en zet alles wat verteld is, in een geheel nieuw daglicht. En dat maakt dat Hoe vermoord ik mijn familie? in het laatste stuk nog een heel verrassend element en plottwist heeft. Natuurlijk weet de lezer dat Grace mensen vermoord heeft, dus de spanning van het verhaal wordt vooral opgebouwd door het hoe en het waarom. En hoe het nu precies zit met degene, die ze niet vermoord heeft? Dit maakt dat het verhaal qua spanning goed is opgebouwd. De verschillende vragen schept voldoende nieuwsgierigheid om te willen weten hoe het nu uiteindelijk verder gaat met Grace. Daarnaast is het boek ook een soort tentoonspreiding van een donkere fantasy, die de meeste mensen weleens hebben. Dat maakt het verhaal ook extra sappig. En die vragen worden uiteindelijk niet in zijn geheel beantwoord doordat Bella Mackie op het eind nog een verrassing voor haar lezers in petto heeft.
Hoe vermoord ik mijn familie? van Bella Mackie is guilty pleasure, donkere humor en intrigerend schokkend leedvermaak in één. Het verhaal is geschreven in dagboekvorm waarbij de lezer als het ware één wordt met de gedachten en gevoelens van Grace. Net als je denkt te weten hoe het afloopt, heeft Bella Mackie nog een naargeestige verrassing in petto voor haar lezers…
Beoordeling: 9/10
Bella Mackie is freelance journalist, voor onder andere Vogue, GQ, Guardian en Vice. Naast Hoe vermoord ik mijn familie? heeft ze ook Jog on, een non-fictie boek over hardlopen geschreven. Hoe vermoord ik mijn familie? is in het Nederlands verschenen bij uitgever The House of Books.
