Alleen de omslag van Het verdwenen woud spreekt al tot de verbeelding. Een prachtige afbeelding die de natuurkrachten lijkt te tarten. De mensheid zou het zich niet in kunnen denken dat men geen vaste grond onder de voeten heeft. Maar juist het gevoel dat deze afbeelding de lezer geeft, is een vrij, maar juist ook onbekend en avontuurlijk gevoel:
‘Op Nomos, een wereld vol zwevende eilanden, veroorzaakt de 15-jarige Sascha een serie steeds heftigere rampen. Zijn acties brengen de hele samenleving tot aan de rand van de afgrond.
Op Nomos, een wereld vol zwevende eilanden, veroorzaakt de 15-jarige Sascha een serie steeds heftigere rampen. En dat doet hij met opzet. Zijn acties brengen de hele samenleving tot aan de rand van de afgrond. Een samenleving die nog kampt met de gevolgen van een mysterieuze explosie die eeuwen geleden de mensheid bijna wegvaagde. Maar niemand weet dat Sascha met zijn onbezonnen acties vecht tegen een groter gevaar dan Nomos ooit heeft gekend. Om zijn wereld te redden onderneemt de jongen een gevaarlijke reis en onthult een groot geheim.’
Al vanaf de eerste paar woorden blijkt Het verdwenen woud een heel toegankelijke schrijfstijl te hebben. Auteur Matthew X. Dyer gebruikt toegankelijk taalgebruik met korte zitten, waardoor de lezer heel gemakkelijk in het verhaal komt. Het verhaal wordt vooral verteld door Sascha, die op jonge leeftijd al veel op zijn bordje krijgt. Door middel van het bijhouden van een dagboek leert de lezer hoe hij in situaties terecht komt die hem niet altijd door zijn omgeving in dank worden afgenomen. Sascha voelt hierdoor als een soort ‘antiheld’ waardoor je als lezer wel sympathie voor hem moet krijgen. De lezer volgt hem door Het verdwenen woud heen als een soort roadtrip, waardoor hij in aanraking komt met verschillende bijzondere personages die door Matthew X. Dyer heel overtuigend worden neergezet. Zoals de zoekers, in het bijzonder Maya, en de vijf.
Hierbij weet Matthew X. Dyer interessante tijdsprongen te maken, waardoor je als lezer niet direct een beeld hebt, hoe dit relateert tot elkaar. Tegen het einde van Het verdwenen woud, wordt dit uiteindelijk duidelijk en blijkt de verhaalloop ingenieus in elkaar te zitten. De verschillende tijdslijnen vallen namelijk als puzzelstukjes in elkaar en de auteur weet dit zo te omschrijven dat het in zijn geheel heel logisch voelt. Ten slotte spreekt natuurlijk de wereld waarin Het verdwenen woud zich afspeelt sterk tot de verbeelding. Matthew X. Dyer begint niet met een uitgebreide uitleg over de wereld, maar laat gaandeweg het verhaal brokjes informatie hierover los. De klimtocht van Sol naar een gebouw dat onder een zwevende eiland hangt, bijvoorbeeld, beneemt je als lezer zowat de adem. En ook de stad, die aan een zijkant van een eiland is gebouwd, daar zou je als lezer een foto van willen zien.
En juist deze combinatie van bovenstaande elementen levert een heel toegankelijk en unieke young adult fantasy in de trant van de boeken van C.S. Lewis, Philip Pullman en Christelle Dabos. Een aanrader voor eenieder die van toegankelijke fantasy houdt dat zich afspeelt in een wereld waar je zelf zou willen wonen.
Beoordeling: 10/10
Matthew X. Dyer heeft een diverse carrière achter de rug. Hij heeft als journalist geschreven voor diverse kranten. Ook is hij game designer en heeft een tijdschrift voor game developers opgericht. Via uitgever Iceberg Books krijgt hij de kans om zijn ervaring in het vertellen van verhalen en het bouwen van werelden om te zetten in fictie. Het verdwenen woud is hiervan het resultaat.
