Het enige wat je kent aan veilige thuishaven verlaten is niet niets. Maar als je je leven daar niet meer zeker bent door te veel bedreigingen, dan heb je op een gegeven moment geen andere keus. Een nieuwe wereld brengt alleen veel nieuwe gevaren met zich mee, wat blijkt uit De verdwenen kolonie:
‘De laatste overlevenden van de Lange Winter zijn ontsnapt van de verwoeste aarde. Hun nieuwe thuiswereld leek aanvankelijk perfect. Maar niets is wat het lijkt. De kolonisten van het eerste schip, de Carthago, zijn verdwenen. Hun nederzetting is er nog, maar iedereen is weg. Terwijl James zich verdiept in dit mysterie, ontdekt hij een reeks bollen verspreid over Eos. Zijn ze de sleutel om de verdwenen kolonisten te vinden? Of zijn ze verantwoordelijk voor hun dood? En waarom blijft het Raster zich met de mensheid bemoeien? Als de stad Jericho door een storm overvallen wordt, duikt midden in de chaos een nieuw gevaar op – een bedreiging die niemand zag aankomen. De tijd dringt en eens te meer staan Emma en James voor een onmogelijke opgave: de kolonisten redden en de diepste geheimen van het Raster ontrafelen. Interessant feitje is dat de Nederlandse vertaling van De verdwenen kolonie een uitgebreid epiloog, die oorspronkelijk alleen online te lezen was op de website van de auteur.’
De verdwenen kolonie van A.G. Riddle betekent het derde deel en eveneens het slot van de trilogie over De lange winter. Dit boek betekent ook een geheel nieuwe fase, waar het verhaal in gebracht wordt. De verhaallijnen zijn meer science fiction dan ooit en de al bekende hoofdpersonages moeten zien te overleven tussen buitenaardse monsters en onbekende virussen. Wel worden deze monsters omschreven op basis van een door de lezer herkenbaar dier. Een mooi voorbeeld hiervan is de tot de verbeelding sprekende dinosaurus T-Rex, die in een buitenaardse variant voorkomt op de nieuwe planeet Eos. Maar ook enge insecten die de lezer de rillingen over de rug laten lopen, wanneer hij of zij ze voor zich probeert te zien. Juist deze wezens en een onbekend virus geven het verhaal een flinke dosis horror, waardoor vooral het eerste deel van De verdwenen kolonie heel vlot wegleest.
Een tweede interessant element is de thematiek rondom mens versus robot. Hoe kunnen deze twee, zo verschillende, wezens samenwerken en artificial intelligence echt zo bedreigend voor de mensheid? En wat als je dit mixt met een buitenaardse entiteit. Ondanks al deze angstaanjagende elementen heeft A.G. Riddle een hartverwarmende relatie gecreëerd tussen James en zijn zelfgemaakte Robot Oscar. Deze band komt vooral terug in de door A.G. Riddle toegevoegde parallelle universums, waarin de lezer meer leert over het verleden van James, maar ook hoe het verhaal had kunnen lopen, wanneer er andere keuzes zijn gemaakt. Het gegeven van parallelle universums is al vaker teruggekomen in bijvoorbeeld Dark Matter van Blake Crouch. In De verdwenen kolonie levert dit echt een toevoeging op voor het verhaal en A.G. Riddle weet hierdoor ook in het laatste deel lezers te verrassen door met de verhaalloop te spelen. En vooral het al genoemde epiloog levert een interessant einde op.
Liefhebbers van harde scifi, moordlustige dinosauriërs en de intrigerende theorie van parallelle werelden kunnen hun hart ophalen met De verdwenen kolonie! Tot op het eind blijft de afloop van het boek spannend en weet A.G. Riddle zijn lezers op het verkeerde spoor te brengen. Ook schept het boek veel ruimte tot nadenken over de nietigheid van de mens en de rol van artificial intelligence hierin.
Beoordeling: 10/10
Sciencefiction uitgever Icebergbooks trakteert de liefhebber op Nederlandstalige boeken van eigen en buitenlandse bodem. Extra positief is dat deze uitgever gelijk de hele serie boeken publiceert waardoor je niet hoeft te wachten totdat de vervolgdelen uitkomen. Naast de boeken van A.G. Riddle, zitten auteurs zoals Brandon Sanderson, Jasper T. Scott en Frank van Dongen in hun portefeuille.
