Liefhebbers van urban legends, de invloed van menselijke gedragingen en het onvermijdelijke van het lot, kunnen hun hart ophalen met De regel van drie van Sam Ripley. Inmiddels heeft Screen Gems, de producers van de horrorfilm Smile de filmrechten al opgekocht.
‘De regel van drie
wacht geduldig en trouw
Eerst kwam hij voor mij
nu komt hij voor jou
Eerst geloofde ik niet in de regel van drie. Althans niet meteen. Het was gewoon een verhaal dat mensen elkaar vertelden op de campus. Een gerucht dat mijn vriend had opgevangen over een jonge studente, Amy, die een leven vol ongeluk had gekend: haar zus was omgekomen bij een ongeval en haar ouders hadden zelfmoord gepleegd.
Daarna raakte Amy geobsedeerd door het getal drie: ze was ervan overtuigd dat zij óók gedoemd was om te sterven. Want volgens de regel van drie volgen drie tragedies elkaar altijd op. Onzin natuurlijk. En toch was ze er drie jaar later niet meer.
‘Ja Ila, het onheil komt altijd in drieën,’ zei mijn vriend lachend. En hij bleek gelijk te hebben. Want deze keer heeft de regel van drie het op mij voorzien, al zal ik alles proberen om mijn lot te ontlopen. En het ergste van allemaal? Als je dit leest, ben jij de volgende.’
Het eerste hoofdstuk van De regel van drie sleurt de lezer als het ware al het verhaal in. De setting dat beschreven wordt, lijkt heel normaal, tot op de laatste zin van dat desbetreffende hoofdstuk… Op dat moment weet de lezer al, dat er nog veel meer komen gaat. Sam Ripley neemt de lezer mee in de gedachtengang van verschillende personages die in aanraking komen met de regel van drie. De ontdekkingen en juist hiermee ook de geheimzinnigheid rondom bepaalde gebeurtenissen nemen toe, waardoor De regel van drie een zeer sterke spanningsopbouw kent. Fascinerend hierbij is hoe verschillend de personages zijn en hoe ze elk omgaan met heftig verlies. De een lijkt permanent verslagen en de ander lijkt er juist meer vechtlust door te krijgen. Maar is dit uberhaupt van invloed van invloed op het onvermijdelijke? Of graven ze juist daarmee hun eigen graf?
Sam Ripley schrijft op een heel pakkende en toegankelijke manier en uitgever Boekerij heeft dit gevoel versterkt door De regel van drie in een grote prettige letter te publiceren. Het verhaal is op zo’n manier geschreven dat de lezer, door te lezen in het heden, een steeds beter beeld krijgt van het verleden. Door bijvoorbeeld verschillende personages door de tijd heen met elkaar te verbinden. En door gebruik te maken van dagboekfragmenten en diverse onderzoekstechnieken. Dit maakt dat het gevoel gecreëerd wordt als in de film Smile of The Blair Witch project. De vraag van wat nu klopt of wat niet? Welk personage is te vertrouwen? En wat nu het daadwerkelijke verhaal is achter alle gebeurtenissen. De regel van drie heeft hierin best wat heftige scenes, die moeiteloos onder het genre horror zullen vallen. En het einde van het boek…? Dat moet eenieder zelf maar gaan ervaren…
De regel van drie is een heerlijk gruwelijke urban legend om heerlijk even aan de wereld te ontsnappen. Door lezen in het heden, leert de lezer het verleden langzamerhand kennen. Maar wees gewaarschuwt: Dit boek kan je slapeloze nachten bezorgen of je treinstations laten missen!
Beoordeling: 10/10
Sam Ripley is een pseudoniem van een Britse thrillerauteur. Zijn boek De regel van drie verschijnt in Nederlandse vertaling bij Uitgeverij Boekerij. De filmrechten zijn verkocht aan Screen Gems.
