Wanneer je genoten hebt van Brandoffer en Zwarte zomer dan zul je zeker genieten van het derde deel in de serie over de eigenwijze Washington Poe. In De curator weet M.W. Craven zijn lezers weer heerlijk te laten genieten van eigenwijze keuzes van kleurrijke personages en gruwelijke gebeurtenissen die lang niet zijn wat ze lijken…
‘Er liggen lichaamsdelen verspreid over Cumbria. Washington Poe en Tilly Bradshaw staan voor een raadsel. Waarom waren sommige slachtoffers verdoofd, terwijl andere een extreem pijnlijke dood stierven? Waarom ontkent hun enige verdachte alles waar ze ijzersterk bewijs voor hebben, maar geeft dingen toe waar ze nog niets vanaf wisten? En waarom hadden alle slachtoffers drie jaar geleden dezelfde twee weken vrij genomen van werk? Het begint erop te lijken dat Poe en Bradshaw helemaal niet te maken hebben met een seriemoordenaar, maar met iets veel ergers…’
Wie de eerste delen heeft gelezen, weet met welke eigenwijze hoofdpersonages we te maken hebben. Washington en Tilly hebben elk hun eigen kijk op de wereld en de afschuwelijke zaken waar ze mee te maken krijgen. Dit maakt ze aan de ene kant lastig voor hun leidinggevenden, omdat ze elk duidelijk hun eigen pad hierin kiezen. Maar aan de andere kant zijn ze hierin juist ook onmisbaar met hun slimme manieren om ogenschijnlijk onmogelijke zaken op te lossen. Deze eigenwijsheid levert spitse en grappige dialogen op en laat de personages soms ouder lijken dan ze in werkelijkheid zijn. Het levert daarnaast ook een kleurrijk verhaal op, omdat de lezer door de boeken heen met de personages gaat meeleven. Ook zijn er personages die een steeds grotere rol krijgen naarmate de serie vordert.
M.W. Craven schuwt details niet en gaat soms uitgebreid in op de verschillende onderzoeksmethoden. Fijn voor de liefhebbers, maar het kan de vaart en de spanning soms flink uit het boek halen. Daardoor moet de lezer soms wat geduld hebben, maar deze wordt zeker weten rijkelijk beloond! Ook in De Curator blijken er verschillende onverwachte plotwendingen te zijn, waardoor het verhaal weer heel anders in elkaar blijkt te steken. Tot op het eind puzzelt de lezer mee om de echte dader te achterhalen. Dit maakt dat de vooral in de tweede helft van De Curator het boek complexer en spannender wordt. En M.W. Craven zou M.W. Craven niet zijn, als hij niet voor zijn lezers nog een aantal verrassingen in petto heeft.
De Curator is rijk aan details, complex en zit vol met onverwachte plotwendingen. Het verhaal heeft even de tijd nodig om te landen bij zijn lezers maar dan heb je ook wat!
Beoordeling: 8/10
De boeken van M.W. Craven worden gepubliceerd via uitgever Luitingh Sijthoff. Inmiddels zijn er in de serie over Washington Poe vijf delen verschenen.
