Wanneer je denkt dat het niet gruwelijker kan… Zie hier De beeldhouwer van Chris Carter, inmiddels al het vierde deel over de boeiende profiler Robert Hunter. Een seriemoordenaar met een grenzeloze bizarre fantasy en de behoefte om zich te uiten naar de politie toe. Dit kan alleen maar voor problemen gaan zorgen…
‘Een student verpleegkunde krijgt de schrik van haar leven als ze haar patiënt, officier van justitie Derek Nicholson, op brute wijze vermoord in zijn bed aantreft. De moord lijkt zinloos, aangezien hij terminaal ziek was en nog maar kort te leven had. Wat profiler Robert Hunter en zijn collega Carlos Garcia het meest schokt, is de aanwijzing die de moordenaar heeft achtergelaten. Waarom zou hij met de politie willen communiceren?
Terwijl Hunter en Garcia hun onderzoek starten, wordt er een lichaam gevonden dat op dezelfde manier is toegetakeld. De seriemoordenaar ziet zichzelf als kunstenaar, concludeert Hunter, die door zijn ervaring precies weet hoe dit soort verknipte geesten denken. En juist dat vermogen zou ditmaal weleens zijn doodvonnis kunnen betekenen…’
In de voorgaande drie boeken kwam al duidelijk naar voren dat de boeken van Chris Carter niet voor mensen met zwakke magen geschikt is. En juist waar het thrillergenre overvol is wegens het grote en diverse aanbod, weet deze forensische psycholoog zich te onderscheiden door zijn beeldende thrillers, die qua gruwelijkheid niet onderdoen voor een goed horrorboek. Ook in het vierde deel over profiler Robert Hunter weet deze auteur zijn lezers opnieuw te overtuigen en op het verkeerde been te zetten. Dit keer is het met een seriemoordenaar die er genoegen in schept beelden te maken van zijn slachtoffers. Het is hierin duidelijk merkbaar dat Chris Carter ook voor De beeldhouwer veel inspiratie haalt uit zijn eigen werk als forensisch psycholoog. Hij besteed namelijk uiterst veel aandacht aan de details van de verschillende moorden en op welke manier de dader zich hiermee zou willen uitdrukken.
Daarnaast is er ook een intrigerende verhaallijn tussen Robert Hunter en iemand die hij uit het verleden blijkt te kennen. Juist die slimme mensen, die zaken kunnen of zien, die andere mensen niet of anders kunnen, lijken juist het eenzaamst te zijn. Mooi hierin is dat juist Robert Hunter hierin een interessante persoonlijke ontwikkeling lijkt door te maken. Zou dit in de vervolgdelen worden doorgezet? Tot op het eind van De beeldhouwer wordt er door Chris Carter de spanning er goed ingehouden. De race om de juiste seriemoordenaar te pakken te krijgen, is nog niet zo gemakkelijk. Niets is wat het lijkt en de waarheid is in feite nog afschuwelijker dan we allemaal dachten. Het is maar goed dat je het licht niet aandeed…
Met De beeldhouwer heeft Chris Carter opnieuw een gruwelijk en angstaanjagend meesterwerkje afgeleverd. En juist het slot van dit deel maakt dat dit boek niet in je thrillerverzameling mag ontbreken!
Beoordeling: 9/10
De beeldhouwer is het vierde deel over profiler Robert Hunter. Chris Carter is van oorsprong Braziliaans en weet zijn ervaring als forensisch psycholoog om te zetten in een succesvolle en gruwelijke thrillerserie. De boeken worden vertaald in twintig verschillende landen, waaronder HarperCollins Holland in Nederland.
