We speelden allemaal vroeger weleens met krijt. Hele stoepen konden we vol kliederen met tekeningen, hinkelbanen en speurtochten. Krijtmannetjes en galgje spelen is net zoiets. Maar wat als het geen kinderspel meer is, maar een teken voor afschuwelijke moorden en angstaanjagende gebeurtenissen? Dat is waar De Krijtman nu net over gaat…
‘Het probleem was, we werden het nooit eens over het precieze begin. Was het toen we voor het eerst de krijtmannetjes tekenden, of toen ze opeens uit zichzelf verschenen? Was het dat afschuwelijke ongeluk? Of toen ze het eerste lichaam vonden?
Achteraf begon het allemaal op de dag dat het verschrikkelijke ongeluk plaatsvond op de kermis. Toen de twaalfjarige Eddie de Krijtman voor het eerst ontmoette.
Het was de Krijtman die Eddie op het idee bracht van de tekeningen: een manier voor hun vriendengroep om geheime boodschappen in krijt voor elkaar achter te laten. En het was leuk, in het begin, totdat de tekeningen hen leidden naar een lichaam van een meisje.
Het grootste deel ervan, althans.
Dat was dertig jaar geleden en Eddie dacht dat het verleden achter hem lag. Dan ontvangt hij post. In de envelop bevinden zich twee dingen: een krijtje en een tekening van een stokmannetje.
De geschiedenis herhaalt zich, en Eddie realiseert zich dat het spel nooit echt voorbij is geweest…’
De opbouw van het debuut van C.J. Tudor doet sterk denken aan It van Stephen King. Een groep vrienden maakt in hun kindertijd een aantal schokkende gebeurtenissen meemaakt en daar in volwassen leven opnieuw mee te maken krijgt. Tudor past hierbij ook dezelfde schrijfstijl toe. De Krijtman wisselt namelijk hoofdstukken uit de kindertijd van Eddie af met die uit zijn volwassen leven. Door deze afwisseling weet je als lezer alleen dat er iets is met die krijtmannetjes. De rest wordt pas langzamerhand duidelijk en pas wanneer het verhaal helemaal gelezen is, krijgt de lezer pas echt grip op het verhaal. Dit maakt dat het verhaal constant vragen oproept en dat zorgt voor een constante aanwezige spanning. In De Krijtman wordt ook de kracht van suggestie. Hoe je door de juiste elementen heel gemakkelijk iemand iets kan laten geloven.
Tudor schrijft op een manier waarop je je gemakkelijk kunt inleven in de gedachten en gedragingen van de twaalfjarige Eddie. De volwassen Eddie lijkt juist als een soort beschouwend personage terug te kijken op zijn doen en laten als kind. Vooral het meisje van de groep, Nicky, maakt diepe indruk op Eddie als kind en lijkt de rode draad in het boek te zijn. Ook haar vader, de dominee, intrigeert maar dit is vooral door de naargeestige gevoelens die hij oproept tijdens het lezen. De horrorelementen zijn duidelijk aanwezig. Denk hier aan afgehakte lichaamsdelen, de suggesties rondom de krijtmannetjes (de man aan de galg) en de levendige details bij een ongeluk op de kermis.
Deze combinatie levert een goed horrorverhaal op, die door de prettige leesletter vlot en gemakkelijk wegleest. De omslag van het boek is heel goed gekozen en geeft een mooie indruk van het verhaal. Wel moet de auteur eraan denken, dat zij haar unieke stem blijft behouden en niet te veel in de lijn van de boeken van Stephen King gaat schrijven.
Beoordeling: Vier Sterren
De Krijtman is het debuut van C.J. Tudor en papieren variant en ebook gepubliceerd door A.W. Bruna Uitgevers. De auteur schrijft haar hele leven al, maar ging er na haar dertigste pas serieus mee aan de slag. Tudor kreeg haar idee voor het schrijven van De Krijtman op het moment dat haar dochtertje stoepkrijt cadeau kreeg. ’s Avonds werd de schrijfster getrakteerd op een stoep vol huiveringwekkende krijtmannetjes. De Krijtman werd geboren…
