Lucinda Riley heeft al vele betoverende vuistdikke romans op haar naam staan, waarvan de boekenreeks De Zeven Zussen wel één van de bekendste is. Haar nieuwste werk De Vlinderkamer is ook weer een pareltje en laat zich qua gevoel het best vergelijken met De Nachtroos. Alleen spelen hier niet de sterren of een bijzondere bloem de hoofdrol, maar vlinders. Deze bijzondere beestjes worden op intrigerende wijze door het verhaal heen geweven.
‘Het leven van Posy Montague staat in het teken van de natuur: als kind ving ze vlinders met haar vader, ze was de eerste vrouwelijke student plantkunde aan Cambridge en tegenwoordig is ze altijd te vinden in haar prachtige tuin. Maar het bijbehorende landhuis van haar familie raakt in verval, en Posy moet de pijnlijke beslissing nemen het landgoed te verkopen.
Dan keert Posy’s eerste liefde, Freddie, terug in haar leven. Vijftig jaar geleden brak hij haar hart, maar nu zoekt hij weer contact. Welk geheim draagt hij met zich mee? En wat heeft het statige landgoed van Posy’s familie daarmee te maken?’
Aan het begin van de Vlinderkamer leert de lezer Posy kennen als een jong weerbarstig kind, met een vader die haar adoreert, maar een moeder die zo goed als geestelijk afwezig is. Het landgoed wordt hierbij door Lucinda Riley sprookjesachtig neergezet met een prachtige natuur, kleurige vlinders en een warme liefde tussen vader en dochter. Het schept gelijk een mooie sfeer in het boek en dit gevoel is nog steeds merkbaar, wanneer de auteur een sprong in de tijd maakt. We leren Posy kennen als vrouw van zeventig met twee zonen, die niet meer van elkaar kunnen verschillen. Lucinda Riley neemt in De Vlinderkamer ruim de tijd om deze personages aan haar lezers te introduceren. Dit kan aan het begin van het boek voor een ontheemd gevoel geven. De auteur laat in het begin de verschillende hoofdstukken door verschillende personages beleven, waardoor er soms even nagedacht moet worden over wie wel persoon nu ook alweer was.
Maar dit doet Lucinda Riley met een reden. Het zorgt namelijk voor een gemakkelijk inlevingsvermogen in elk van de personages van De Vlinderkamer. De twee broers, een ex-model, een geliefde uit het verleden en een eigenaardige auteur. Elk van de personages laat de lezer iets voelen; van genegenheid, liefde, maar ook ongenoegen. Daarbij dragen verschillende personages in De Vlinderkamer een geheim met zich mee, waar ze mogelijk een geliefde mee kunnen kwetsen. Lucinda Riley laat haar lezers heerlijk vissen naar deze geheimen en het duurt zeker tot de tweede helft van De Vlinderkamer tot er eindelijk openheid gegeven wordt. De waarheid komt immers altijd wel een keer bovendrijven. Maar dit zorgt er wel voor dat er constant in het verhaal een spanning aanwezig is, waardoor je wel door moet lezen. De 500 pagina’s die het boek rijk zijn, worden dan ook moeiteloos verslonden. Door deze geheimen maken zowel Posy als de mensen die dicht bij haar staan een overtuigende persoonlijke ontwikkeling door. En het einde van het boek overtuigt en geeft de lezer voldoende antwoorden om De Vlinderkamer met een tevreden zucht dicht te slaan.
Met De Vlinderkamer heeft Lucinda Riley het weer voor elkaar gekregen om een heerlijk betoverende roman te schrijven vol hartverwarmende personages. Een extra mooi detail is, dat verschillende delen van het boek onderbroken worden door een mooie afbeelding van een vlinder of plant, die een extra dimensie geven aan het verhaal.
Beoordeling: 9/10
Lucinda Riley heeft al vele titels op haar naam staan, waar De Vlinderkamer in het Nederlands de meest recente titel is. Dit boek is net als De Nachtroos en De Zeven Zussen serie verschenen bij Xander Uitgevers
