In 2014 verscheen Doodshoofd van Robert Pobi in de Nederlandse vertaling. Een jaar later verscheen Lokaas, maar vanaf dat moment bleef het stil rondom de Nederlandse vertaling van deze auteur. Tot uitgever Luitingh Sijthoff in hun najaarsaanbieding van 2019 aankondigde, dat zij de vertaling van Stad van Glas op zich gaan nemen. Dit is het nieuwste boek van Pobi, dat ook dit jaar in de oorspronkelijke taal verscheen. Tijd om terug te blikken naar de recensie, die geschreven werd over Doodshoofd:
‘Zestig meter onder het golvende, metalig glanzende wateroppervlak van de Atlantische Oceaan liep een handvol geesten over de bodem, met korte aritmische bewegingen, af en toe opverend als in een onderwaterballet.’ Dit is de eerste zin van het boek ‘Doodshoofd’, dat in het Engels is verschenen onder de titel ‘Bloodman’. Deze zin, die deel uit maakt van een introductie van een bladzijde, schetst een spookachtig en poëtisch beeld, die als een intercity je geest komt binnenstormen, waarna deze je niet meer loslaat.
‘HET IS TIJD OM TE VLUCHTEN……… TE SCHUILEN…………TE STERVEN
FBI-agent Jake Cole ontcijfert de taal van moordenaars door in zijn hoofd driedemensionale reconstructies van de plaats delict te maken, een gave die hem zo veel energie kost dat hij een zenuwinzinking nabij en geestelijk uitgeput is. Jake keert na ruim vijfentwintig jaar terug naar zijn geboorteplaats Montauk nadat zijn vader, een bekende schilder, zichzelf in brand heeft gestoken en daarna door een glazen deur is gelopen.
Als hij nog maar net in zijn ouderlijk huis is, wordt hij bij het onderzoek betrokken naar een gruwelijke moord die daar vlak in de buurt heeft plaatsgevonden en die herinneringen oproept aan de moord op zijn moeder drie decennia eerder. En wanneer hij zich door de brokstukken van zijn vaders krankzinnigheid werkt, ontdekt Jake duizenden ogenschijnlijk betekenisloze schilderijen – een bizar spoor van broodkruimels dat de schilder heeft achtergelaten terwijl hij verder weg zonk in zijn dementie.
Broodkruimels die hem, zo denkt Jake, naar de moordenaar zullen leiden. Met de hulp van sheriff Don Hauser – een man die het kustdorpje halsoverkop probeert voor te bereiden op een verwoestende orkaan – probeert Jake Cole het onheilspellende kwaad een halt toe te roepen.’
Alleen de voorkant van het boek is al fascinerend. Een soort zwarte masker/doodshoofd, waar strepen doorheen lopen, met daarbij in rode letters de titel van het boek. Hoe huiveringwekkend zou de omslag eruit zien, wanneer het masker in rode tinten zou zijn?
In ‘Doodshoofd’ zet Robert Pobi met Jake Cole een zeer interessant personage neer. Een FBI agent, die op een wel heel fascinerende wijze moorden oplost. Hij heeft in het verleden een flinke drugsverslaving overwonnen, waarbij zijn gehele lichaam getatoeëerd is met delen uit Dante’s Inferno. Naast Jake, speelt ook zijn niet minder fascinerende vader, Jakob Coleridge een rol in het verhaal. Een beroemde kunstenaar, die door zijn alzheimer flink aan het aftakelen is en alleen nog maar duistere schilderijen kan maken. Tel hier een naderende orkaan en een stel moorden, waarbij de slachtoffers gevild zijn bij op, en je hebt een zeer spannend en origineel horrorverhaal.
Het boek kent hierbij verschillende rode draden, die in het laatste deel van het boek bij elkaar komen. In principe staat Jake’s jacht op de moordenaar centraal, maar daarnaast torst hij nog een heftig verleden mee, waarin zijn vader een grote rol speelt. Daarbij komt, dat de moordenaar mogelijk iets te maken heeft met de moord op zijn moeder. Jake’s worsteling en omgang met deze diverse aspecten wordt door Pobi op boeiende en overtuigende wijze neergezet. Naast dat Jake angst inboezemt, ontwikkel je als lezer ook sympathie voor hem.
Door het boek heen worden diverse (overtuigende) suggesties gegeven, wie de moordenaar zou kunnen zijn. Daarbij weet je op een gegeven moment niet meer wie je kan vertrouwen. Het einde van het boek komt dan ook als een grote schrok en zie je als lezer niet aankomen. Het zet het hele verhaal in een ander daglicht en elementen die amper van betekenis lijken, blijken aanwijzingen te zijn geweest, die naar deze uiteindelijke oplossing leiden. En dat maakt ‘Doodshoofd’ tot een originele, boeiende horror, die iedereen die ook maar een beetje van dit genre houdt, gelezen moet hebben!
‘Doodshoofd’ betekent voor Robert Pobi zijn thrillerdebuut. Zoals de uitgever al correct aangaf op de omslag van het boek, is ‘Doodshoofd’ aan te raden voor lezers van Stephen King en Mo Hayder. Dit smaakt naar meer en we zijn dus des te nieuwsgieriger of Stad van Glas net zo indrukwekkend zal zijn…. Maar daarover later meer!
