Waar de wereld zich vooral bezighoudt met de verschijning van Fourth Wing gebeurt er in drakenboekenland iets wat eigenlijk nog veel spectaculairder is: Na meer dan tien jaar verschijnt eindelijk het vijfde deel in de Erfgoed serie. Met Murtagh duikt Christopher Paolini in het leven van Murtagh en zijn draak Thoorn, nadat hij samen met Eragon en Saphira Garbatorix versloeg.
‘De wereld is niet langer veilig voor Drakenrijder Murtagh en zijn draak Thoorn. Nu de duistere koning is gedood, moeten ze de consequenties ondergaan van hun – weliswaar onvrijwillige – rol gedurende zijn schrikbewind. Ze worden gehaat en zijn verworden tot verschoppelingen.
Door het land klinken fluisterende stemmen over zwartgeblakerde aarde en de geur van zwavel. Murtagh vermoedt dat er iets kwaadaardigs in de schaduwen van Alagaësia schuilt. Dit is het begin van een epische reis door bekende, maar daarnaast ook onontdekte gebieden, waar Murtagh en Thoorn elk wapen in hun arsenaal – hun schranderheid, spierkracht en toverkunst – moeten inzetten om een mysterieuze heks te verslaan. Een heks met meer duistere geheimen dan iedereen dacht.’
Waar Eragon en Saphira gezien worden als goed, heeft halfbroer Murtagh en zijn draak Thoorn een meer duistere achtergrond. En juist dat gegeven maakt dit duo zo intrigerend. Aan de ene kant hebben ze gevochten voor een duistere koning. Aan de andere kant zijn ze mishandeld en gedwongen om deze rol te vervullen. Maar de smet die dit heeft veroorzaakt, is bijna niet af te schudden. In Murtagh volgen we rijder en draak terwijl ze, ongewenst als ze zijn, een plekje proberen te vinden waar ze wel thuis horen. Dit brengt het duo vaak genoeg in een lastig pakket, wat in Murtagh voor spannende scenes zorgt. In het boek Murtagh houdt Christopher Paolini zich ook bezig met het verleden van Murtagh en Thoorn via terugblikken en duistere dromen. Het wordt hiermee duidelijk dat de twee flinke littekens dragen van hun tijd bij Galbatorix. Dit maakt de situatie van het duo wel schrijnend, maar juist ook moedig. De moeite die ze doen om toch tegen al die veroordelingen in het juiste te doen.
Alhoewel Erfenis het afgeronde boek had kunnen zijn, weet Christopher Paolini met Murtagh een heel nieuw vat nieuwe verhaalmogelijkheden aan te boren. Wie het eind van het boek tot zich zal nemen, zal lezen dat niet alle verhaallijnen afgerond zijn. Dus Christopher Paolini is nog lang niet klaar met Alagaesia. Ook blijkt er na de dood van Galbatorix nog genoeg duistere vijanden en bijzondere wezens over te zijn. Onverwachte vriendschappen worden gesloten en oude banden aangehaald. Dit alles levert onverwachte maar interessante plotwendingen op. Op geen enkel moment verslapt de aandacht in Murtagh en de dialogen tussen Murtagh en Thoorn zijn hartverwarmend en boeiend. Christopher Paolini heeft het vermogen om spanning en informatie te doseren tot een heel boeiende 500 bladzijden.
Murtagh is uiterst intrigerend, spannend en boeiend leesvoer, wat een feest van herkenning maar ook een schat aan mogelijkheden betekent. Christopher Paolini heeft het weer voor elkaar gekregen een boeiend verhaal over een heel boeiend duo op papier te krijgen.
Beoordeling: 10/10
Eragon, Oudste, Brisingr en Erfenis verschenen meer dan tien jaar geleden. Evenals Murtagh zijn al deze boeken verschenen bij uitgeverij Boekerij.
