Adrian Stone is een pseudoniem van Ad van Tiggelen, die zich van beleggingsstrateeg ontpopte tot een historische fantasy auteur. Hij heeft inmiddels zeven boeken op zijn naam staan, waaronder de Rune tweeluik en de Duivel trilogie. De Klauw maakt eveneens deel uit van een tweeluik over de Magyckers. Het tweede en laatste deel, getiteld Drakenhart, is in oktober verschenen bij uitgever Luitingh Sijthoff
‘Al eeuwenlang hebben de Magyckers van het eiland Aimerey een monopolie op magie in de wereld. Wie goed betaalt kan bijna elke spreuk kopen die hij wil. Maar de spreuken zijn vaak maar van tijdelijke duur, en voordat een Magycker zijn spreuk kan herhalen wordt het weer uit zijn geheugen gewist. Alleen de allerrijksten kunnen dus genieten van de giften van de Magyckers.
Als een delegatie uit Aimerey de stad van Marit en haar autistische broertje Auric aandoet, kunnen ze dat daarom bijna niet geloven. De grote rotsblokken die de enige toegang tot de stad versperren zijn weliswaar een financiële domper voor de handel, maar niemand had gedacht dat het bestuur de Magyckers zou betalen om ze te laten weghalen.
Als iemand vervolgens de spreuk van de Magyckers herhaalt, breekt de hel los. Vrij gebruik van een spreuk brengt het hele bestaan van Aimerey in gevaar, en dat zullen de Magyckers koste wat kost voorkomen.
Maar laat nou net Auric degene zijn die de spreuk kan herhalen…’
Vanaf het moment wanneer je de eerste pagina omslaat, zit je gelijk heel gemakkelijk in het verhaal. De Klauw begint namelijk met een gebeurtenis, die gelijk de rol en het vermogen van de Magyckers illustreert. Daarbij fascineert ook de rol van de zogenoemde louteraar, die als taak heeft een verrichte spreuk uit het geheugen van de desbetreffende Magycker te wissen. Dit maakt dat het beoefenen van magie in nevelen gehuld is en daarbij ook voornamelijk een privilege betekent voor de rijke en vooraanstaande mensheid. En hoofdpersonages Marit en haar jongere broer Auric zijn juist het tegenovergestelde van in het oog springend, totdat blijkt dat Auric wel een heel bijzondere gave heeft. Juist het feit dat deze twee personen niet alledaags en voorspelbaar zijn, maakt dat de nieuwsgierigheid naar hun verleden, de lezer prikkelt om door te lezen. En juist het feit dat Auric autistisch is, maakt hem onvoorspelbaar en verrassend in zijn reacties.
Een ander intrigerend element is dat Adrian Stone in De Klauw, de draak niet neerzet als een machtig mythisch wezen, maar een onderdrukt en getemd dier, dat in dienst staat van mens en magiër. Dit zal veel gevoel oproepen bij de lezer, die juist een heel ander beeld heeft van draken. Ook in De Klauw is de directe manier van schrijven van Adrian Stone te herkennen. Een helder en verbeeldend manier van schrijven waarbij thematiek uit zijn eerdere boeken, zoals godsdienst en de hang naar macht ook in zijn meest recente boek een grote rol speelt. Daarbij is er ook ruimte voor een aantal plotwendingen, die de lezer in eerste instantie niet aan zal zien komen. Leuk element is dat Rolly, de beste vriend van Auric, veel vertedering oproept.
En juist die combinatie van unieke personages, ‘schattige’ elementen met een heldere manier van schrijven en gebruik van herkenbare thema’s, maakt dat ook De Klauw heerlijk toegankelijke fantasy is, dat veel gevoel los zal maken.
Beoordeling 8/10
De boeken van Adrian Stone verschijnen bij uitgever Luitingh Sijthoff en zijn te verkrijgen bij de betere boekhandel. Meer weten over Adrian Stone:
