Na Stille schreeuw en Wreed spel is Verloren meisjes het derde deel in de serie over de intrigerende maar beschadigde Kim Stone. Net als in de Engelse uitgaven worden de titels allen gekenmerkt door twee woorden; namelijk een bijvoeglijk en een zelfstandig naamwoord. Dit zorgt voor een pakkende titel, wat gelijk een mooi beeld schetst van de schrijfstijl van Angela Marsons.
‘Twee meisjes verdwijnen, maar slechts een van hen zal overleven
Kim Stone is een briljante rechercheur met een prachtige carrière, al zorgt haar eigengereide werkwijze geregeld voor problemen met haar superieuren. Ook haar moeilijke verleden maakt haar soms kwetsbaar, maar ze laat zich door niets of niemand tegenhouden – Kim geeft het woord ‘koppig’ een geheel nieuwe betekenis.
Twee negenjarige meisjes, Charlie en Amy, verdwijnen. Hun families belanden in een nachtmerrie. Een bericht bevestigt hun ergste vermoedens: de twee zijn ontvoerd. Tussen de twee gezinnen ontspint zich een strijd op leven en dood. Welk spoor Kim Stone ook onderzoekt, de dader lijkt haar steeds een stap voor te zijn. Ze begint te vrezen dat deze intelligente en genadeloze misdadiger haar te slim af zal zijn. Zal een van de kinderen de ultieme prijs voor haar falen moeten betalen?’
In Wreed spel viel de persoonlijke ontwikkeling van Kim Stone al op. Zonder opeens een welaangepaste burger te worden, die zich houdt aan alle regeltjes, weet deze vrouw wel een bepaalde groei door te maken. Ook in Verloren meisjes laat Angela Marsons haarworstelen met de gevoelens die de verdwijning van de twee meisjes in haar loslaat. En daarnaast wordt Kim Stone opnieuw geconfronteerd met het verleden, wat ze een plek moet geven. Er zijn mensen (en dieren) waar ze op terug kan vallen en in Verloren meisjes brengt dit haar in haar werk ook daadwerkelijk verder. En naast al dit kan de lezer opnieuw genieten van de unieke kijk van deze rechercheur op zaken. Door haar verleden en extreem koppige persoonlijkheid, weet Kim Stone, net die stenen om te tillen, waardoor er essentiële wetenswaardigheden aan het licht komen.
Angela Marsons verwerkt ook een hele sterke dynamiek in Verloren meisjes, waardoor het boek constant spannend blijft. De verschillende hoofdstukken zijn kort en hierbij wordt gebruik gemaakt van filmische beschrijvingen en spitse dialogen. Interessant is ook dat Angela Marsons verschillende personages aan het woord laat, waardoor de lezer het verhaal op optimale wijze beleefd. Niet alleen door de ogen van Kim Stone, maar ook de gevoelens van de ontvoerde meisjes, de wanhopige ouders, maar ook de ontvoerders en de collega’s van Kim Stone. Al deze oogpunten verscherpen ook de urgentie van het moeten handelen maar ook de gevoelens van wanhoop en onmacht van de verschillende partijen. Mooi draadje wordt ook gevormd naar meerdere politiezaken uit het verleden, wat het boek extra spannend maakt, wegens de afloop in de desbetreffende vorige zaak. Daardoor loopt de spanning in Verloren meisjes sterk op en vraagt de lezer zich steeds meer af of dit ooit nog wel goed gaat komen. Hierin weet Angela Marsons haar lezers nog flink te verrassen.
Zowel Angela Marsons als Kim Stone kunnen de lezers niets anders dan overtuigen in Verloren meisjes. Met het intact houden van haar unieke eigenwijze persoonlijkheid weet Kim Stone verder te groeien in haar persoonlijkheid. Verloren meisjes is het derde deel van een serie, maar kan prima zelfstandig gelezen worden, zonder kennis te hebben van de gebeurtenissen in Stille schreeuw en Wreed spel.
Beoordeling: 9/10
Verloren meisjes vormt samen met Stille schreeuw en Wreed spel de serie over rechercheur Kim Stone. De gehele serie van auteur Angela Marsons gepubliceerd door uitgever Boekerij en verkrijgbaar bij de betere boekhandel en webwinkel.
