Leuk detail is dat Niemand zeggen op hetzelfde moment in het Nederlands verschijnt als het boek in de originele taal (Truth or dare). Niemand zeggen is alweer het tiende deel in de serie over de intrigerende Helen Grace, en het gevaar dat deze inspecteur loopt is dichterbij dan ooit. Want wat als je directe collega er alles aan doet om je ten val te brengen?
‘Na covid-19 bevindt het land zich in een van de zwaarste -recessies ooit. Nog nooit heeft inspecteur Helen Grace met zo veel geweld en onrust te maken gehad. Voor het eerst in haar leven is ze bang om de controle te verliezen: haar trouwe partner Charlie is met zwangerschapsverlof en tegelijkertijd doet haar collega Joseph Hudson er álles aan om haar het leven zuur te maken.
Drie moordzaken houden Helen ’s nachts wakker: een oude, rijke man, vermoord tijdens een inbraak in zijn immense huis; een jonge zorg-manager, in zijn auto doodgestoken met een schroevendraaier; en een jonge studente, aangerand en doodgeknuppeld in het plaatselijke park. Dan krijgt ze bericht dat de privédetective die onderzoek deed naar deze zaken levend in brand is gestoken. Net als Helen dacht hij dat zo veel geweld in korte tijd geen toeval kon zijn, maar zelfs met deze aanwijzing kan ze het verband niet zien. En de tijd begint te dringen, want de dader gaat geen enkele uitdaging uit de weg om zichzelf te bewijzen.’
Helen Grace is een inspecteur die veel successen boekt maar haar vrij onconventionele manier van werken. Tegelijkertijd is ze ook maar een mens met een heftig verleden. Dit maakt dat ze in haar loopbaan nogal eens wat vijanden maakt. En misschien zijn ex-geliefden hierin nog wel van het ergste soort… Een hoop spanning wordt in Niemand zeggen opgebouwd door de heksenjacht, die Joseph Hudson opzet tegenover zijn meerdere. Hierin gaat hij verder dan ooit, door zelfs een andere vijand van Helen hiervoor in te zetten. Deze moord wordt gedetailleerd besproken en is op zijn minst griezelig en angstaanjagend te noemen, wanneer je je dit voorstelt. Wat de gehele situatie nog moeilijker maakt, is dat M.J. Arlidge Helen Grace een wel heel bizarre moord laat oplossen. Dit maakt dat dit hoofdpersonage kwetsbaarder is dan ooit en ze des te meer op haar eigen instinct moet zien te blijven vertrouwen.
Daarbij voelt Niemand zeggen heel actueel en herkenbaar, door de gevolgen van de corona epidemie in het verhaal te verwerken. Het virus heeft onze reisbewegingen misschien wel stilgezet, maar heeft ook ruimte geboden aan een toename in criminaliteit. Dit besef wordt door M.J. Arlidge op overtuigende wijze verwerkt in Niemand zeggen, alhoewel er weinig gesproken wordt over coronamaatregelen als het dragen van mondkapjes. Het kan zo zijn dat op het moment dat het tiende deel uit de Helen Grace serie geschreven werd, mondkapjes nog niet zo wijdverspreid verplicht waren. In Nederland werden mondkapjes immers pas in oktober 2020 verplicht. Niemand zeggen kent nog een hele mooie plottwist, die de loop van het boek op een heel ander spoor zet. Het einde is op zijn minst eng te noemen en laat zien dat er in ieder geval een elfde deel komt in de serie over Helen Grace. Het slot is in ieder geval voldoend om de rillingen over je rug te laten lopen…
Niemand zeggen is opnieuw een heerlijk en prettig leesbaar deel in de serie over Helen Grace. De kleurrijke omschrijving van een bizarre moord en het enge slot van het boek levert een flinke dosis horror op. Ook weet M.J. Arlidge door het aanstippen van de coronacrisis, het verhaal een groot gevoel van actualiteit mee te geven.
Beoordeling: 9,5/10
Niemand zeggen is deel 10 in de serie over Helen Grace en verscheen gelijktijdig met de Engelse editie. Alle tien de delen verschenen bij uitgeverij Boekerij. De boeken zijn verkrijgbaar bij de betere Nederlandstalige boekhandel.
