In de trilogie In de schaduw van de Raaf liet auteur Anthony Ryan zijn lezers al kennismaken met de bijzondere Vaelin. Alhoewel De roep van de Wolf hier een direct gevolg op is, is dit deel in principe prima te lezen, zonder de voorgaande trilogie gelezen te hebben. Het betreft namelijk wel een nieuw verhaal over Vaelin en je mist hooguit wat achtergrondinformatie.
‘Vaelin Al Sorna is een levende legende, door het hele Rijk kent men zijn naam. Het was zijn leiderschap dat koninkrijken omverwierp, zijn zwaard dat zware veldslagen beslechtte – en het was zijn offer dat het kwaad versloeg dat angstaanjagender was dan alles wat de wereld ooit gezien had. Hij heeft vele onderscheidingen binnengesleept, maar hij heeft alle eer terzijde geworpen in ruil voor een rustig leven in het hoge noorden van het Rijk.
Er wordt echter gefluisterd aan de andere kant van de zee – er klinken geruchten over een leger met de naam de IJzeren Horde, geleid door een man die zichzelf als een god beschouwt. Vaelin heeft geen zin om in nog een oorlog te vechten, maar als hij hoort dat Sherin, de vrouw die hij lang geleden verloor, in handen is gevallen van de Horde, besluit hij zichzelf met deze krachtige, nieuwe dreiging te confronteren.
En dus reist Vaelin af naar de rijken van Koopmans Koningen, een land geregeerd door eer en intrige. Terwijl de trommels van de oorlog over de koninkrijken donderden, ontdekt Vaelin daar een verschrikkelijke waarheid: dat er sommige gevechten zijn die zelfs hij niet kan overwinnen.’
Anthony Ryan heeft De roep van de Wolf in drie delen verdeeld. Elk van de drie onderdelen begint met de relaas van Luralyn die een vrouw is met de bijzondere gaven van voorspellende dromen. In elk van de delen moet haar broer Kehlbrand aan de priesters een vraag beantwoorden om een leider te worden. De band tussen broer en zus lijkt onverwoestbaar, maar in deze soort van brieven van Luralyn leer je ook heel veel van de gedachtegang van haar broer. Hij ontwikkelt zich door haar ogen als iets angstaanjagends en als lezer wordt je hier helemaal in meegenomen. Ook bevat De Roep van de Wolf ook diverse andere sterke personages, die een overtuigende persoonlijke ontwikkeling doormaken. Vaelin leert bijvoorbeeld dat hij niet alles naar zijn hand kan zetten. Ellese krijgt harde lessen voor de kiezen om haar vechtlust in toom te houden. En de genezeres Sherin moet leren leven met krachten die ze niet kent.
De schrijfstijl van Anthony Ryan is prettig met veel dialogen in een toegankelijke taal. Zelfs beschrijvingen van bepaalde gebieden en gebeurtenissen worden hierdoor heel goed te lezen en je vliegt als het ware door het boek heen. Het einde van het boek wordt gevoelsmatig wat abrupt afgesloten en maakt erg nieuwsgierig naar de vervolgdelen. Het einde is hierdoor een duidelijke cliffhanger. In eerste instantie is het niet direct duidelijk wat de delen door de ogen van Luralyn te maken hebben met de stukken over Vaelin, maar dit wordt uiteindelijk verklaard. Juist die wisseling van perspectief geeft de lezer een beter beeld van het verhaal en hoe verschillende personages dit beleven. Ook zorgt dit voor spanning in het boek, waardoor je De Roep van de Wolf niet gemakkelijk weg kunt leggen.
Sterk staaltje fantasy van een auteur die weet hoe hij een goed verhaal kan opbouwen. Logisch vervolg op de voorgaande trilogie In de Schaduw van de Raaf maar kan ook los gelezen worden.
Beoordeling: 8/10
Zowel de trilogie De Schaduw van de Raaf als het boek De Roep van de Wolf verschenen bij uitgeverij Luitingh Sijthoff. Het vervolgdeel over de bijzondere Vaelin staat in de planning.
