Wanneer je een liefhebber van het Italiaanse leven met zijn heerlijke eten en drinken bent, kun je je hart ophalen met De Jasmijntuin. Dit is het tweede deel uit de serie over de Duits-Italiaanse Giulia van auteur Elena Conrad en betreft een logisch vervolg op De Jasmijnvilla.
‘De zomer is aangebroken in Ligurië; bij de villa op de klif staan de jasmijnstruiken al volop in bloei. Giulia’s avontuur om de jasmijn- en olijfboomgaard van haar grootvader over te nemen heeft zijn vruchten afgeworpen. Om het succesvolle eerste jaar te vieren nodigen Giulia en haar vriend Marco iedereen uit voor een groot feest, met als klap op de vuurpijl een spectaculaire verrassing.
Maar de feestvreugde wordt overschaduwd door verschrikkelijk nieuws: Marco’s zus is opgenomen in het ziekenhuis. Plots slaat de stemming om en raken de gebeurtenissen in een stroomversnelling. Giulia’s geloof in een goede afloop wordt danig op de proef gesteld. Kunnen ze de boomgaard redden en de familie bij elkaar houden?’
Waar auteur Elena Conrad duidelijk in uitblinkt, is de beschrijving van de Italiaanse omgeving en vooral het heerlijke eten waar Giulia dagelijks mee omringt wordt. Juist deze tastbare en zowat eetbare details maken dat de lezer zich bijna zelf in Italië waant. (Of opeens zeer de behoefte voelt om de eerste beste vliegtuig, auto of trein te pakken die richting het zuiden gaat. Ook worden veel italiaanse benamingen gebruikt, wat dit gevoel alleen nog maar versterkt. Ook de wandeling die Giulia bijvoorbeeld maakt naar Cinque Terre kan de lezer zo in zijn gedachten voor zich zien. En juist dit gegeven maakt dat De Jasmijntuin zo’n heerlijke feelgood is. Het boek biedt daadwerkelijk even een ontsnapping uit het (wellicht iets minder zonnige en regenachtige) dagelijks leven.
Veel bekende personages passeren de revue in De Jasmijntuin en er is ook een intrigerende rol weggelegd voor het verleden van Marco’s familie wat verschillende verstandhoudingen flink onder druk zet. Er wordt door auteur Elena Conrad duidelijk teruggegrepen op De Jasmijnvilla zoals met betrekking tot Laura’s gezondheid en Marco’s vroegere liefdesleven. Het is daarom essentieel om voor De Jasmijntuin eerst het voorgaande deel gelezen te hebben. In vergelijking met de Jasmijnvilla bevat De Jasmijntuin meer onverwachte gebeurtenissen en plotwendingen die de lezer vooraf niet direct zal kunnen voorspellen. Wel zal de kritische lezer opmerken dat de relatie tussen Giulia en Marco wat intens wordt beschreven, wat een nadelige invloed heeft op de geloofwaardigheid. Soms kan men in een relatie boos op elkaar zijn, zonder dat de connectie gelijk verbroken wordt. In het geval van De Jasmijntuin is de frase ‘ less is more’ wel van toepassing.
De jasmijntuin biedt zijn lezers in ieder geval de kans om heerlijk weg te dromen en op te warmen in Italiaanse sferen. De fijne personages, herkenbare gebeurtenissen en vooral veel Italiaanse lekkernijen laten je even ontsnappen uit de werkelijkheid.
Beoordeling: 7/10
Auteur Elena Conrad woont in het Duitse Nehedal maar reist regelmatig af naar de Ligurische kust van Italië. Uit deze inspiratie zijn de titels De Jasmijnvilla en De Jasmijntuin uit voortgekomen. Beiden titels zijn gepubliceerd door uitgever HarperCollins Holland.
