Alhoewel De IJskelder het derde deel is in een serie over Rosaville, zijn de boeken afzonderlijk van elkaar te lezen. Het enige nadeel hierin is dat al bekende personages voor de lezers van het eerste en tweede deel, volledig nieuw zullen zijn voor de lezers die De IJskelder als eerste oppakken.
‘Het is 1946. Alix Rokebrand is wanhopig op zoek naar een koper voor Rosaville, het landgoed waar ze nooit had willen wonen. Haar moeder is overleden, haar vader zit in een interneringskamp en haar broer is vertrokken naar Canada. Alix staat er alleen voor. Totdat op een dag Christiaan, een voormalige jeugdvriend, voor haar neus staat. Hij vertelt dat er geruchten gaan over een oorlogsschat die verborgen zou zijn in de ijskelder op het landgoed.
Wanneer ze de ijskelder openbreken doen ze een schokkende vondst. De zoektocht naar antwoorden die volgt werpt hen terug in de oorlogsjaren, die ze allebei anders hebben beleefd, maar waaraan ze beiden littekens hebben overgehouden.
Wat ze onderweg meemaken zal niet alleen bepalend zijn voor hun eigen toekomst, maar ook die van hun vriendschap.’
Het leven vlak na de oorlog. Natuurlijk voor menigeen eveneens een heftige tijd, maar Karin Quint heeft hierin een bijzondere en unieke keus gemaakt. Ze laat namelijk het verhaal vertellen door Alix Rokebrand, de dochter van een NSB-er. Alhoewel ze zelf niet achter haar vaders normen en waarden staat, wordt ze wel als zodanig afgerekend. En juist dit element maakt De IJskelder toch best wel een zwaar verhaal. De lezer krijgt mee hoe Alix gebukt gaat onder de beledigingen die ze naar haar hoofd geslingerd krijgt als ‘dochter van’. Dit levert ook gelijk een aantal gewetensvragen op; in hoeverre mag een kind verantwoordelijk gehouden worden voor de daden van haar ouders? In hoeverre had ze zichzelf minder in de slachtofferrol kunnen zetten? Of heeft ze eigenlijk geen andere keus? Duidelijk is wel dat dit intrigerende personage een duidelijke persoonlijke ontwikkeling doormaakt. De verschillende bijpersonages, die elk hun eigen rol hebben binnen De IJskelder, dragen hieraan bij. Ze worden zo neergezet dat je als lezer geraakt wordt door hun acties.
Alhoewel De IJskelder wordt gecategoriseerd als feelgood, leest het boek meer als een roman. Er komen toch best heftige onderwerpen aan bod en het leven in het boek gaat zeker niet over rozen. Wel zijn er elementen van feelgood te bespeuren, zoals vriendschap, liefde en het creëren van een surrogaat familiegevoel. Alhoewel sommige gebeurtenissen wel te raden zijn, zitten er diverse onverwachte plotwendingen in De IJskelder. Mooi hierbij is dat bepaalde ontwikkelingen je het gevoel geven dat je de hoop nooit moet opgeven. En juist dat is ook een duidelijk element van van feelgood. Ten slotte is er een duidelijke mooie rol voor de hond weggelegd, die de lezer gelijk #teamwinter zal maken. Alhoewel het einde van het boek wat open aanvoelt, levert het wel een bevredigend eind op. Wel schept het de nieuwsgierigheid of in de vervolgdelen het personage Alix nog zal terugkomen.
Beoordeling: 8/10
De IJskelder verschijnt net als voorgaande boeken Het Koetshuis en De Theekoepel in de Rosaville reeks bij uitgeverij Luitingh Sijthoff. De boeken zijn verkrijgbaar bij de betere Nederlandstalige boekhandel.
