In Zweden heeft auteur Mattias Edvardsson al diverse boeken op zijn naam staan, zoals kinderboeken. In Nederland is hij vooral bekend van zijn thrillerdebuut Een heel gewoon gezin, waarbij onderhuidse spanning op bijzondere wijze combineerde met de dagelijkse familiaire beslommeringen. Dit geldt ook voor zijn nieuwste boek Goede buren die, zoals de titel al verraadt, zich vooral op de omgang met buren in een Zweedse buitenwijk van een grote stad. Leuk detail hierbij is dat Pippi Langkous dat heel bekend is in Zweden ook in dit boek verwerkt is.
‘Micke en Bianca Andersson verhuizen naar een idyllische buitenwijk van Stockholm die perfect lijkt voor hun gezin. Maar als ze hun buren leren kennen, komt er langzaam een gevoel van onbehagen op. Als Bianca ernstig gewond raakt, lijkt het in eerste instantie een tragisch ongeluk. Terwijl ze worstelt voor haar leven in het ziekenhuis, groeit de twijfel bij de politie en de buurt.
Micke heeft altijd in gerechtigheid geloofd. Maar wat gebeurt er als de enige uitweg lijkt te zijn om het recht in eigen hand te nemen?’
Micke en Bianca verhuizen van de stad naar een wijk waar iedereen elkaar kent. En juist deze overgang is intrigerend en je merkt als lezer dat beide personages er heel verschillend in staan. Terwijl Bianca juist het liefst geen vriendschappelijke banden met haar buren opbouwt, wil Micke juist graag helpen. En juist dat verschil levert al verschillende kleine onenigheden op binnen hun relatie. Daar bovenop komt dat in een kleine gemeenschap waar buren elkaar kennen veel roddel en achterklap kunnen ontstaan. En zoals Goede buren dit heel duidelijk laat zien, zijn dit vaak de mensen van wie je dit het minst verwacht. Lezers die opgegroeid zijn in een dorp zullen veel herkenning in Goede buren vinden, zoals het er in hun eigen woonplaats aan toe gaat. De schone schijn die mensen kunnen ophouden, het geroddel, maar ook de mug waarvan een olifant wordt gemaakt, doordat iedereen het aan elkaar doorverteld.
Mattias Edvardsson vertelt het verhaal uit het oogpunt van verschillende personages. Juist hierdoor leer je de verschillende persoonlijkheden en hun onverwachte kanten goed kennen. Ook wordt de kracht van suggestie hier blootgelegd en de vraag of iemand slecht wordt door (onbegrip vanuit) zijn omgeving of dat er toch al iets kwaadaardigs in de persoonlijkheid zit. Maar juist omdat er in Goede buren juist bij deze persoonlijkheden ook aandacht wordt besteed aan deze verschillende kanten, kun je ook heel gemakkelijk sympathie opbrengen voor deze personen. Hierbij is duidelijk te merken dat Mattias Edvardson zelf leraar is op een middelbare school en een jong gezin heeft. Juist de zaken waar een leraar, maar ook een jong gezin mee te maken krijgt, wordt heel duidelijk overgebracht op de lezers. Mattias Edvardsson geeft in een interview aan dat juist die onderhuidse spanning scandinavische thrillers zo geliefd maakt. En juist deze subtiele spanning, die constant op de achtergrond aanwezig is, maakt Goede buren zo prettig leesbaar. En pas aan het eind van Goede buren geeft Mattias Edvardsson je past het laatste puzzelstukje, die je de schrokkende waarheid doet beseffen…
Met Goede buren heeft Mattias Edvardsson een boeiende combinatie tussen onderhuidse spanning en herkenbare dagelijkse situaties geschreven. Het boek houdt zijn lezers tot het eind in spanning en de verschillende personages roepen gemakkelijk sympathie op.
9/10
Ter ere van het verschijnen van Goede buren organiseerde uitgever Luitingh Sijthoff een leesclub met vijftig lezers die het boek vooruit mocht lezen. Ook auteur Mattias Edvardsson was hierbij aanwezig. Enkele van de vragen en antwoorden vanuit de leesclub zijn in deze recensie verwerkt. Goede buren is net als Een heel gewoon gezin verkrijgbaar bij de betere Nederlandstalige boekhandel.
