Myrthe van der Meer (pseudoniem, Red.) staat bekend om haar openhartige en met humor geschreven boeken over de psychiatrie. Denk hierbij aan PAAZ en UP, wat twee boeken zijn waarbij de hoofdpersonage wordt opgenomen op de PAAZ en verstrikt raakt in een doolhof van diagnoses, pillen en behandelaren. In haar nieuwste boek De wetten van Alex focust deze auteur zich op autistisme, het onbegrip van de omgeving hierop en waar de hoofdpersonage zoal tegenaan loopt. Want wat is nu eigenlijk normaal?
‘Alex Zee heeft haar leven perfect op orde: ze heeft een goede baan als archeoloog, absoluut geen huisdieren, geen vrienden en nauwelijks contact met haar familie. Haar motto als het om sociale contacten gaat: less is more. Maar dan krijgt ze ongewild een niet meer functionerende autismehulphond. Al snel verandert Alex’ leven in een rollercoaster aan rampen en nog erger: emoties. De hond blijkt namelijk een mensenmagneet. En als er iets is waar Alex niet op zit te wachten, dan zijn het wel mensen. Alex wil maar één ding: haar oude leven terugkrijgen. En de hond weg. Dus besluit ze om een zo normaal mogelijk functionerend mens te worden, zodat iedereen haar zo snel mogelijk weer met rust laat. Maar wat is eigenlijk normaal?’
Het mooie van de boeken van Myrthe van der Meer is dat ze geen lezing geeft in haar boeken over een bepaalde stoornis, maar een persoon met haar gedragingen, gedachten en ideeën omschrijft, waarbij het net even wat anders werkt dan de rest. Je kunt hier als lezer bepaalde conclusies aan binden of juist niet, maar je krijgt zo een mooi beeld van hoe het er in het hoofd van het personage aan toe gaat. In dit geval draait het verhaal om Alex, die goed is in haar werk, maar het sociale aspect nogal spannend vindt en eigenlijk onnodig. Maar haar baas zou toch zo graag zien dat zij zich wat meer bezighoudt met de relatie met haar collega’s. Neem daarbij een kleurrijke moeder en een zus die haar eigenlijk niet begrijpt en dit levert een hoop hilarische maar ook ongemakkelijke situaties op. Aan de ene kant een feest van herkenning voor mensen met (kenmerken van) autisme en aan de andere kant zorgt een verhaal als dit er ook voor dat lezers mensen met autisme beter gaan begrijpen.
De vraag waar het hele boek om draait, is wat nu eigenlijk normaal is. De zus van Alex is bijvoorbeeld heel sociaal en organiseert voor haar lol regelmatig reünies van haar oude school. Maar is dit eigenlijk wel zo normaal en sociaal? In feite doet de omgeving zijn best om Alex in een bepaald keurslijf te duwen terwijl ze zichzelf nog probeert te begrijpen. Wat een verademing is het dan wanneer je mensen in je leven hebt, die je gewoon goed vinden zoals je bent. Alex maakt in De wetten van Alex in hele duidelijke persoonlijke ontwikkeling door, doordat ze langzamerhand levende (onvoorspelbare) wezens in haar leven toe durft te laten. De zoektocht van Alex hierin wordt door Myrthe van der Meer op zo’n wijze verteld dat er een soort spanning wordt opgebouwd waardoor je simpelweg verder wilt lezen. Alex is hierbij een sympathiek en eerlijk individu, waarvan we allemaal wel een stukje van herkennen, al ben je niet bekend met autisme.
Myrthe van der Meer heeft met De wetten van Alex wederom een sympathiek, eerlijk en humoristisch roman geschreven hoe het is om anders te zijn en te functioneren dan anderen van je verwachten en hoe de wereld met al zijn emoties hierin kan overweldigen. Een mustread voor ervaringsdeskundigen en mensen die meer willen weten over de innerlijke belevingswereld van mensen met autisme.
Beoordeling: 10/10
De wetten van Alex is het boek waar Myrthe van der Meer zelf al haar ervaringen met autisme in kwijt kon. Hiervoor schreef ze de boeken PAAZ en UP, die wederom op haar eigen ervaringen gebaseerd zijn. De boeken zijn verschenen bij uitgever The House of Books.
