Onopgeloste misdaden van verdwenen mensen intrigeert ons mateloos. Vooral wanneer deze mensen mooi, jong en geliefd zijn. Dit gegeven intrigeert auteur Catherine Ryan Howard ook en dit is te merken aan haar boeken, zoals 56 dagenen Je liet mij leven. En al deze boeken draait het om een misdaad, waar het draait om de vraag wat er toch precies gebeurd is. Met haar nieuwste boek De Val gaat de auteur hierin nog een stapje verder, doordat de hoofdpersonage zichzelf als lokaas gebruikt om haar verdwenen zus te vinden…
‘Wanneer een jonge vrouw midden in de nacht op een donkere weg belandt kan ze niets anders doen dan van een onbekende man een lift accepteren. Tegelijk beseft ze dat dit op een nachtmerrie kan uitlopen, want wordt niet elk meisje hiervoor gewaarschuwd?
Terwijl de vrouw naast hem in de auto zit, voelt ze een mix van angst en opluchting. Het ene moment lijkt hij simpelweg een aardige man die een goede daad verricht, het volgende is ze ervan overtuigd dat hij een monster is. Wanneer hij haar echter veilig thuisbrengt, overheerst er maar één ding: teleurstelling.
Hij is het monster niet – maar morgen zal ze het weer proberen. Zal de man die haar zus ontvoerde in haar val trappen?’
Al gelijk in de eerste bladzijden van De Val wordt al een pijnlijk gegeven blootgelegd, die ons allen maar al te bekend voorkomt. Wanneer je mooi, jong en maatschappelijk geliefd ben, krijg je (wanneer je verdwijnt) toch net even wat meer aandacht, dan wanneer je dit niet bent. Dat laatste merkt Lucy wanneer de verdwijning van haar zus lang niet alle aandacht krijgt die het verdient omdat ze dronken was, ’s nachts door de donkere straten van Dublin zwierf en een te kort rokje droeg. Dit geeft haar het gevoel dat ze zelf actie moet ondernemen en waagt zichzelf als ‘val’ elke nacht op diverse donkere afgelegen weggetjes. Het gegeven dat HIJ haar op een dag zal oppikken en ze eindelijk antwoorden zal krijgen levert een griezelig idee op. Maar wat eigenlijk nog enger is, is dat er ook genoeg andere ‘gekken’ rondlopen die wellicht niet het beste met haar voorhebben. Met als resultaat een verhaal waar je constant op het puntje van je stoel bij zit… Krijgt Lucy dan eindelijk de antwoorden die ze zoekt? Of brengt ze zichzelf alleen maar meer in gevaar.
Catherine Ryan Howard schenkt hierbij ook aandacht aan de verhoudingen tussen de families van de vermiste mensen. Elk gaan ze er op hun eigen manier mee om en vaak blijft het leven van achterblijvers in een zekere mate stilstaan, totdat ze antwoorden hebben op hun vragen. De Val bevat hierbij diverse onverwachte verhaallijnen, die de lezer niet direct ziet aankomen, waardoor het boek gelijk een heel andere dimensie krijgt. Denk bijvoorbeeld aan een knipoog naar het vorige boek van Catherine Ryan Howard Je liet mij leven. Juist deze onverwachte gebeurtenissen houden de lezer scherp en de spanning wordt hiermee goed opgebouwd. Interessant zijn ook de verschillende andere personages, zoals een medewerker van vermiste voorwerpen, die eigenlijk heel graag als politieagent aan de slag wil en een familierechercheur die ook maar de ballen hoog probeert te houden. Fascinerend genoeg krijgen ze elk op hun eigen wijze hun antwoorden. Het einde van het boek is er een één om nog lang over na te denken. Sowieso gebeurt er aan het eind van het verhaal veel, waardoor het slot echt als onverwacht aanvoelt.
De val is een intrigerend en onverwacht verhaal over vermiste personen en de achterblijvers die op zoek zijn naar antwoorden. De verschillende personages die zelf op geheel eigen (gevaarlijke) wijze op zoek gaan naar antwoorden houden het boek van begin tot eind spannend.
Beoordeling: 8/10
Catherine Ryan Howard heeft drie thrillers op haar naam staan, waarvan De val de meest recente is. De boeken zijn alle drie verschenen bij uitgever Boekerij, Best of Thrillers.
