Zowel Stephen King als Thomas Olde heuvelt spreken hun grote enthousiasme al uit en met betrekking tot Het laatste huis van Catriona Ward hebben ze meer dan gelijk. Verwacht het onverwachte en dan nog zal de lezer na het uitlezen van het boek met zijn ogen staan te knipperen.
‘Ted Bannerman woont in het laatste huis aan de bosrand. Het is er wat eenzaam: zijn dochter Lauren is er niet altijd en verder heeft hij alleen zijn kat Olivia. Het is er ook wat bedrukkend, met de dichtgetimmerde ramen en de spiegels die Ted heeft moeten weghalen toen hij zichzelf er niet meer recht in kon aankijken. En dan zijn er nog de vreemde geluiden op de zolder en datgene wat er achter het huis in het bos begraven ligt. Dan krijgt de straat een nieuwe bewoonster. Eentje die bijzonder geïnteresseerd lijkt in Ted en in een meisje dat jaren geleden in deze omgeving verdween.
Dit is het verhaal van een moordenaar. Van een gestolen kind. Van wraak. Dit is het verhaal van Ted, Lauren en Olivia, die in een doodgewoon huis aan het einde van een doodgewone straat wonen. Al deze dingen zijn waar. En toch zijn sommige ervan leugens. Want er ligt iets begraven achter het laatste huis aan de bosrand. Maar het is niet wat je denkt.’
Niets is wat het lijkt in Het laatste huis van Catriona Ward. De lezer beleeft het verhaal door de oren en ogen van Ted, Olivia en Lauren, die met zijn drieen in een afgelegen en alledaags huis wonen. Maar er is iets mis, iets grondig mis. Is het Ted, die zichzelf niet eens meer in de spiegel aan kan kijken? Of de prachtige fluweelzachte kat met de prachtig groene ogen? Of het toch wel erg agressieve kind? Met elke zin die ze schrijft (en complimenten voor de vertaler!) weet Catriona Ward met elke zin meer en meer onder je huid te kruipen. Een dichtgetimmerd huis, een donker bos, een verdwijning, vreemde personages en te veel zaken die net niet kloppen. Het taalgebruik van de auteur draagt volledig bij aan het creeeren van deze ongemakkelijke en enge sfeer. Denk aan benamingen als ‘de torreman’ en ‘de Teds’. En een deel van het verhaal te beleven door de ogen van een kat draagt ontzettend veel bij aan kleurrijke duisternis van Het laatste huis.
Maar verwacht vooral het onverwachte in Het laatste huis. En als je dan eindelijk denkt te weten wat er te verwachten valt, dan zal de uiteindelijke loop van het verhaal nog steeds heel onverwachts komen. Catriona Ward is niet scheutig met haar informatie, maar laat haar lezers vooral ook in het duister tasten en het zelf te laten uitzoeken. Door juist tot op het eind nieuwe brokjes informatie te blijven geven, komt het leven van Ted, Olivia en Lauren steeds in een ander daglicht te staan. En hoe zit het toch met dat verdwenen meisje en haar familie. Ook deze vragen lopen als een rode draad door het boek heen, waarbij Catriona Ward dit op het laatste moment mooi samen weet te brengen. Alhoewel je het niet meer verwacht, zal je als lezer op het eind weten wat er nu daadwerkelijk aan de hand is. Het laatste huis bevat hierbij kleurrijke beschrijvingen van soms best wel heftige gebeurtenissen en gore details, wat het boek stiekem meer horror dan thriller maakt. Mooie toevoeging is het nawoord van auteur, waarbij ze laat weten hoe dit verhaal ontstaan is.
Kleurrijke en bijzondere personages, een angstaanjagende sfeer en het constante gevoel dat er iets grondig mis is… Maar met wie of wat? Thriller en vooral horrorliefhebbers zouden Het laatste huis niet over mogen slaan. Begin het jaar goed en lees dit boek!
Beoordeling: 10/10
Catriona Ward heeft een Brits/Amerikaanse nationaliteit en heeft Engels en Creatief schrijven gestudeerd. Ze richt zich vooral op het schrijven van horrorverhalen en Het laatste huis is het eerste boek wat in Nederlandse vertaling verschijnt. Dit boek zal vanaf vandaag in de Nederlandse boekhandels liggen. Het boek is ook verkocht aan Andy Serkis en Jonathan Cavendish om er een film van te maken.
