Na Water en Bloed betekent IJzer het slotdeel in de Modern Faerietales serie. Ook dit deel verschijnt bij de Nederlandse uitgever Boekerij weer in een prachtige gelimiteerde uitgaven met een sprookjesachtige boekomslag, kunst op de schutbladen van PhantomRin en een opvallend gekleurd boekblok.
‘Als je bij Faeries denkt aan zachtaardige sprookjesfiguren, dan moet ik je teleurstellen. Deze Faeries zijn sinistere, verwilderde schepsels die enkel chaos aanrichten. Chaos die je met een beetje pech je leven kan kosten.
In het rijk van de Faeries is het moment van Roibens kroning aangebroken. Kaye is van één ding zeker – haar liefde voor deze koning. Maar als ze, dronken van de Faeriewijn, hem haar liefde verklaart, stuurt hij haar op een onmogelijke queeste. Ze zal hem nooit meer kunnen zien of spreken, tenzij ze datgene kan vinden wat absoluut niet bestaat: een Faerie die een leugen kan vertellen.
Verslagen besluit Kaye naar huis te gaan en de waarheid aan haar moeder te vertellen – dat ze een wisselkind is dat jaren geleden is omgeruild voor Ellens menselijke dochter. Woedend stuurt haar moeder Kaye terug naar de Fairiewereld om het mensenkind te vinden waarmee zij is verwisseld. Maar aan het hof van de Faeries gonst het van de intriges en leugens, en al snel is Kaye wederom een pion in een veel groter complot.
Kan een enkele pixie het, in een machtsspel van listen en wapens, opnemen tegen een koninkrijk?’
IJzer is vooral het boek dat een sterk verbindende factor heeft. Allereerst wordt duidelijk wat de rol van het tweede boek (Bloed) in de trilogie heeft. Deze personages zullen in IJzer opnieuw hun intrede doen. Ook wordt in IJzer duidelijke link gelegd met The folk of the air trilogie dat in Nederlands reeds verschenen is. Het wordt meer en meer duidelijk dat alle zes verschenen boek (in het Nederlands) en hun personages allemaal een grotere, boekoverstijgende rol spelen in het geheel. Het is daarom zeker aan te raden om de Faerie trilogie als eerste te lezen. In IJzer beleeft de lezer het verhaal, net als in Water, door de ogen van de eigengereide en kleurrijke (zowel letterlijk als figuurlijk) pixie Kaye. In IJzer moet Kaye vooral haar weg leren te vinden als ‘niet-menselijk’ wezen en daarnaast vechten voor de liefde voor koning Roiben. Beide zaken zijn niet altijd even gemakkelijk en Kaye haar veerkracht en creativiteit hierin is bewonderingswaardig om te lezen.
Het meest unieke aspect van de Faerie trilogie is natuurlijk de duistere wereld van de Faeries waar niets is wat het lijkt en waar je je vooral als mens beter niets kunt eten en drinken. De meest imaginaire en tot de verbeelding sprekende wezens bestaan er met de meest creatieve vloeken. Zoals de vloek waardoor alles wat je met je handen aanraakt verpulverd tot stof. Juist de combinatie van dit steeds dreigende gevaar, Kaye’s missie en de dreiging van een naderende oorlog maakt dat de spanning in IJzer goed en sterk wordt opgebouwd. Door de slinksheid en creativiteit van deze wezens is de verhaalloop constant verrassend en wordt de lezer hierin weleens op het verkeerde been gezet. IJzer bevat hierin een passend slot, maar hierin wordt wel de aanzet geleverd naar meer verhalen over de Faeries, zoals we dat in The folk of the air trilogie zullen gaan krijgen. Een extra bonus krijgt de lezer aan het eind, wanneer de eerste missie van een heel klein en eigenwijs wezentje wordt beschreven…
Boordevol duistere en tot de verbeelding sprekende wezens, magie en sympathieke hoofd- en bijpersonages verpakt in een prachtig kleurrijk en gelimiteerd jasje, maakt van IJzer ook weer een traktatie om naar te kijken en natuurlijk in te lezen!
Beoordeling: 9/10
De Faerie trilogie zijn die boeken, die Holly Black bekendheid bezorgden. De gehele trilogie is inmiddels vertaald in het Nederlands en verkrijgbaar in een gelimiteerd en kleurrijk jasje door uitgeverij Boekerij (Best of Fantasy). De kunst, zoals ook toegevoegd bij deze recensie is van de zeer getalenteerde PhantomRin: PhantomRin (tumblr.com)
